Hotel Saski
nie funkcjonuje

nr rej. A-17 z 11.04.1958[1]
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	ul. Wrocławska 25
Typ budynku	hotel
Inwestor	Józef Malczewski
Kondygnacje	3
Rozpoczęcie budowy	1796
Ukończenie budowy	1797
Ważniejsze przebudowy	1894
Pierwszy właściciel	Józef Malczewski
Położenie na mapie Poznania Hotel Saski nie funkcjonuje
Położenie na mapie Polski Hotel Saski nie funkcjonuje
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Hotel Saski nie funkcjonuje
52°24′20,79″N 16°55′59,00″E/52,405775 16,933056

Hotel Saski – najstarszy istniejący obiekt hotelowy w Poznaniu, zlokalizowany w południowej części Starego Miasta, przy ul. Wrocławskiej 25. Obecnie nie pełni już pierwotnej funkcji.

Historia

Budynek związany z dawnym klasztorem jezuitów – była to zakonna drukarnia. Po kasacie zakonu obiekt nabył Józef Malczewski (kasztelan rogoziński) i rozpoczął działalność gościnną. Prowadził m.in. piwiarnię i mielcuch. W 1797, po zburzeniu obwarowań Bramy Wrocławskiej, rozbudowano założenie o reprezentacyjny budynek od ul. Wrocławskiej, później jeszcze nadbudowany. W 1801 dodano oficynę. Wewnątrz istniała efektowna Sala Redutowa (9x20 m), w której odbywały się ważne dla miasta uroczystości – koncerty i zjazdy organizacji społecznych. W latach 30. XIX wieku był to najlepszy hotel w Poznaniu, do czego przyczynił się m.in. hotelarz Karol Schtegelin. W połowie XIX wieku utracił funkcję gościnną i został zaadaptowany na mieszkania prywatne. Wystrój fasady częściowo zmieniono – wniesiono m.in. elementy sztukatorskie właściwe dla neobaroku. Bryła pozostała jednak klasycystyczna. Z tyłu, w gmach wkomponowane są stare mury miejskie Poznania.

Hotel był miejscem intensywnych spotkań biznesowych Polaków i Niemców, za czasów księcia Antoniego Henryka Radziwiłła. Trwało to do lat 20. XIX wieku, potem stosunki popsuły się po powstaniu listopadowym i powstaniu z 1848.

Osoby związane z hotelem

• Napoleon Bonaparte – 11 grudnia 1806 podpisał w Sali Redutowej hotelu układ z elektorem saskim Fryderykiem Augustem^[2]. Układ ten podnosił Księstwo Saksonii do godności królestwa. Był to pierwszy w dziejach Polski przypadek, że na jej terytorium zapadła decyzja o powołaniu obcego królestwa^[3]. Na pamiątkę tego wydarzenia hotel został nazwany Hotelem Saskim. W maju 1812 nocował w nim podczas kampanii rosyjskiej,
• Wojciech Bogusławski – w 1807 dawał przedstawienia w Sali Redutowej (w podwórzu), którą znacząco przeorganizował pod kątem potrzeb teatralnych, dekoracje wypożyczając z prywatnego teatru Mycielskich w Kobylempolu^[4],
• Gabriela Zapolska – w 1887 dawała przedstawienia w tej samej sali^[5].

Na elewacji znajduje się tablica z piaskowca upamiętniająca funkcję hotelu, wizytę Napoleona oraz koncerty Wojciecha Bogusławskiego.

Marceli Motty tak opisywał obiekt w swoich Przechadzkach po mieście: Między dwudziestym, a trzydziestym rokiem uchodził hotel ów Langnera, czyli Hotel Saski, za główny dom zajezdny w Poznaniu; na św. Jan osobliwie i w karnawał roiło się tu od obywatelstwa wiejskiego, zwłaszcza że jak ci już dawniej wspomniałem, w owych czasach dla dogodnego pomieszczenia przyjezdnych zbytków nie było. Prócz tego wystawiona w podwórzu hotelowym, po lewej stronie od wejścia, sala przez wiele lat największa w mieście, chociaż bardzo niedogodna i niepokaźna, ściągała wyższą publiczność na bale składkowe, reduty i wspólne uczty^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
• Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 323, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
• Praca zbiorowa: Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie Poznań 2004, s. 41, ISBN 83-89525-07-0
• MarcinM. Libicki MarcinM., Poznań – przewodnik, PiotrP. Libicki (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997, s. 314-315, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .