Budowa i jej przerwanie

Wygląd hotelu w latach 1992–2008

Budowę przypominającego piramidę hotelu rozpoczęła w 1987 firma Baekdu Mountain Architects & Engineers^[9]. Hotel naniesiono na mapy i umieszczono na znaczkach pocztowych, nim był nawet w połowie ukończony. Otwarcie dla klientów 3000 pokojów i siedmiu obrotowych restauracji zaplanowano na czerwiec 1989 na Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów, ale problemy z technologią budowlaną i materiałami spowodowały opóźnienie. Japońskie gazety szacowały koszt budowy na 750 milionów dolarów^[10] – 2% PKB Korei. W 1992 roku, głównie z braku funduszy, a także w związku z problemami z elektrycznością i panującym w kraju głodem, wstrzymano budowę^[11]. W 2008, po wznowieniu budowy, administracja koreańska przyznała, że konstrukcję wstrzymano z braku pieniędzy^[12]. Mimo że stan surowy budynku został osiągnięty, zanim wstrzymano prace w 1992, przez 16 lat hotel stał opuszczony bez wstawionych okien, zamontowanych instalacji oraz wyposażenia. Przez ten czas północnokoreański rząd próbował znaleźć inwestora, który za około 300 milionów dolarów dokończyłby i zmodernizował hotel. Na oficjalnych zdjęciach Pjongjangu często pokazuje się budynek oświetlony w nocy, ale jest to tylko propagandowy fotomontaż^{[13][14][uwaga 1]}.

Hotel jest tak duży, że pozostaje widoczny z praktycznie każdego punktu w mieście, lecz trudno nakłonić któregokolwiek z mieszkańców do rozmowy na jego temat, z uwagi na groźbę represji. Często postrzegany jest jako metafora charakteru państwa północnokoreańskiego. Były reporter CNN, Mike Chinoy, porównał hotel do wielkiej narośli z prawej strony karku Kim Ir Sena^[15]. Tak jak hotel, który usunięto z map i znaczków, była ona dobrze widoczna mimo prób maskowania ze strony władz, jak nakaz fotografowania wodza tylko z lewej strony^[4].

Magazyn Esquire nazwał budynek „najgorszą budowlą w historii ludzkości”, podkreślając, że rząd Korei wymazał go nawet ze zdjęć. Nazwał całe przedsięwzięcie jego budowy kolosalną ekonomiczną porażką, przyrównując stan hotelu do tego, co mogłoby się stać, gdyby budowę chicagowskiego John Hancock Center porzucono bez żadnych perspektyw na ukończenie^[16][17].

Christian Science Monitor nazwał hotel „jednym z najdroższych białych słoni^{[uwaga 2]} w historii świata”^[18].

Witryna orientalarchitecture.com zwraca uwagę na znaczące podobieństwo projektu do opisanej przez George'a Orwella w książce Rok 1984 siedziby Ministerstwa Prawdy, instytucji zajmującej się okłamywaniem obywateli^[19].

Z upływem czasu do wieżowca przylgnęły określenia „hotel Fatum,” „hotel Widmo”, „Fantomowa Piramida”^[17].

Wznowienie prac

Przebywający w Korei cudzoziemcy zauważyli, że w kwietniu 2008, po 16 latach przerwy w budowie, egipska firma Orascom Group przystąpiła do odnawiania najwyższych pięter budowli. W oknach remontowanych pięter pojawiły się szyby, a na szczycie budynku zamontowano antenę telekomunikacyjną^[20]. Jedna ze spółek podporządkowanych Orascom Group potwierdziła wykorzystanie hotelu w rozbudowywanej infrastrukturze GSM na terenie kraju. Operator założył, że sieć będzie mogła obsłużyć początkowo 100 000 abonentów^[21].

We wrześniu 2008 jeden z wysoko postawionych przedstawicieli władz zapewniał, że hotel zostanie ukończony do 2012 – setnej rocznicy urodzin Kim Ir Sena. W tym samym czasie firma Orascom przyznała, że celem realizowanego przez nią projektu jest nadanie budowli nieco mniej odstraszającego wyglądu^[12].

22 grudnia 2008 w Internecie ukazały się nowe fotografie hotelu, na podstawie których można stwierdzić, że rozpoczęto wstawianie okien na całej wysokości budowli oraz zakryto szczytowe piętra budynku siatką zabezpieczającą^[22].

Oddanie hotelu do eksploatacji zaplanowano na połowę roku 2013, a jego operatorem miała zostać niemiecka sieć hotelowa Kempinski^[23]. Ostatecznie decyzja o otwarciu hotelu przez sieć Kempinski została wstrzymana w marcu 2013^[24].

Od 2016 przy hotelu systematycznie toczą się prace, a latach 2018-2019 jedna z elewacji zamieniła się w wielki ekran utworzony ze świateł LED umieszczonych na elewacji, między oknami pokoi^[25], a także pojawiło się logo. Brak jest jednak dowodów na to, czy prace wykończeniowe toczą się w środku budynku, czy wykończony został z zewnątrz jedynie w celach propagandowych (jako zawsze widoczny dla turystów).