Hortensja ogrodowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

dereniowce

Rodzina

hortensjowate

Rodzaj

hortensja

Gatunek

hortensja ogrodowa

Nazwa systematyczna
Hydrangea macrophylla (Thunb.) Ser.
A. P. de Candolle, Prodr. 4:15. 1830
Synonimy
  • H. opuloides C. Koch.

Hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla) – gatunek krzewu z rodziny hortensjowatych. Typowa forma pochodzi z wschodniej i południowej Azji (Chiny, Japonia, Korea, Indochiny)[3]. Jest powszechnie uprawiana w licznych krajach świata, jednakże w uprawie rzadko spotyka się typową, dziko rosnąca formę. Zazwyczaj uprawiane są kultywary i mieszańce z hortensją kosmatą (Hydrangea aspera)[4].

Morfologia

Łodyga
Osiąga wysokość do 1,5 metra.
Liście
Owalne, gęsto rozmieszczone na łodydze, najczęściej ciemnozielone, u niektórych odmian z jasnymi przebarwieniami.
Kwiaty
Białe, liczne odcienie różowego i niebieskiego zebrane w najczęściej kuliste, wypukłe i gęste baldachogrona o średnicy 15-25 centymetrów; u niektórych odmian kwiatostany płaskie, dość luźne, z małymi kwiatami płodnymi w środku i kwiatami płonnymi na zewnątrz. U większości uprawianych kultywarów kwiatostany składają się wyłącznie z kwiatów płonnych.

Zastosowanie

'Blaumeise'

Roślina ozdobna: uprawiana jest zarówno jako roślina ogrodowa, jak i roślina doniczkowa. Sadzona w ogrodzie kwitnie od końca czerwca do początku mrozów.

Uprawa

Charakteryzuje się umiarkowaną odpornością na mróz. Najlepiej rośnie i kwitnie w klimacie morskim o dużej wilgotności i średnim nasłonecznieniu. Może być uprawiana w strefie klimatycznej 6-10[4]. Kwitnie na pędach zeszłorocznych, dlatego należy chronić je podczas silniejszych mrozów oraz zachować ostrożność przy obcinaniu. Gleba powinna być żyzna, raczej próchniczna, o kwaśnym odczynie. Dla niektórych odmian kolor kwiatów zależy od pH gleby i obecności soli glinu. Czerwonawe odcienie występują przy bardziej zasadowym odczynie podłoża, a w odczynie kwaśnym i w obecności soli glinu kwiaty barwią się na niebiesko[5]. Przez czerwiec-lipiec należy ją co 10 dni nawozić płynnymi, rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi z przewagą nawozów azotowych. Pod koniec lipca powinny przeważać nawozy fosforowe i potasowe. Na początku września należy zaprzestać nawożenia i ograniczyć podlewanie, by pędy zdążyły zdrewnieć przed zimą. Rozmnaża się ją z sadzonek wykonanych z bocznych pędów, przy temperaturze 18-20 °C.

Zmienność

'Tokyo Delight'
Podgatunki[3]
  • H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. chungii (Rehder) E. M. McClint.
  • H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. serrata (Thunb.) Makino
  • H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. macrophylla (hortensja kulista)
  • H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. stylosa (Hook. f. & Thomson) E. M. McClint.
Niektóre kultywary
  • 'Bouquet Rose' – o dużych, różowych kwiatach
  • "Mariesil Perfecta' – odmiana niska o lilaróżowych oraz niebieskich kwiatach.
  • 'Masja' – o czerwonych kwiatach.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-28] (ang.).
  3. 1 2 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
  4. 1 2 Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  5. ↑ Łukasz Skop: Niebieska hortensja ogrodowa – jak zmienić kolor kwiatów?. www.bezogrodek.com, 2015-11-24. [dostęp 2017-04-27].

Bibliografia

  • Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
  • Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.