Widok wsi | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
+375 165 |
Kod pocztowy |
225731 |
Tablice rejestracyjne |
1 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
52°09′50″N 26°16′20″E/52,163889 26,272222 |
Horodyszcze (błr. Гарадзішча; ukr. Городище; ros. Городище) – wieś na Białorusi, w rejonie pińskim obwodu brzeskiego, położona nad jeziorem Horodyszcze.
Historia
W XVII wieku kasztelan trocki Jan Karol Kopeć ufundował we wsi kościół i klasztor opactwa benedyktynów, sprowadzonych z Monte Cassino. W 1843 fundusze przeszły na własność rządu, a w 1864 klasztor został zamknięty. Klasztor posiadał majątki: Kupiatycze, Soszno, Wólka, Biała, Ciołkowicze i znaczne kapitały. Horodyszcze z murami klasztornymi z kościołem i wioską Soszno nabył od rządu rzeczywisty radca stanu De la Gardie prezydent izby skarbowej mińskiej za kilka tysięcy rubli srebrnych, wypłacanych w ratach w ciągu kilkunastu lat. Samo jezioro i karczma w Horodyszczu dawała mu 1000 rubli srebrnych rocznego dochodu. W XIX wieku Horodyszcze były jedyną wsią katolicką w powiecie pińskim ówczesnej guberni mińskiej. Była tu parafia dekanatu pińskiego z filiami: Łunin, Pohost, Soszno, Bohdanówka i kaplicą Płoskinie[1].
3 lipca 1919 trzy łodzie motorowe przeprowadziły rajd rzeką Jasiołdą. Na jednej z łodzi znajdował się pluton 34 pp pod dowództwem chorążego Andrzeja Baja, który pod nieprzyjacielskim ogniem desantował się i zdobył Horodyszcze, co następnie umożliwiło zajęcie, ważnego ze względów komunikacyjnych, Łunińca[2]. Na pamiątkę tych wydarzeń 3 lipca ogłoszono Świętem Flotylli Rzecznej[3].
W 1941 r. w lesie w pobliżu wsi Wólka Horodyszczańska odkryto zbiorowy grób 53 więźniów więzienia w Pińsku zamordowanych przez NKWD[4].
- Kościół św. Anny na obrazie Napoleona Ordy
- Zabudowa wsi w 1936 r.
- Kościół w 1936 r.
- Dom turysty w 1938 r.
Zobacz też
- Horodyszcze - sąsiednie osiedle o tej samej nazwie
Przypisy
- ↑ Horodyszcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 401 ., znaczenie 6.
- ↑ Taube i Żukowski 1931 ↓, s. 7-9.
- ↑ Taube i Żukowski 1931 ↓, s. 49.
- ↑ Aleksy Dubrowski , Niewypłakane łzy, „Echa Polesia” (3(27)), 2010, s. 64-65 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
Bibliografia
- Karol Taube, Olgierd Żukowski: Zarys historii wojennej flotyll rzecznych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Horodyszcze (6), pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 144 .
- Horodyszcze na mapie WIG
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona