Holger Pedersen (ur. 7 kwietnia 1867, Gelballe; zm. 25 października 1953, Hellerup) – duński językoznawca[1]. Był uczniem Filippa Fiodorowicza Fortunatowa[2]. W 1897 uzyskał stopień doktora[3]. Zajmował się językoznawstwem ogólnym, zwłaszcza porównawczym indoeuropejskim[2]. Dał się poznać jako wybitny znawca języków celtyckich[2]. Wydał między innymi dwutomową monografię Vergleichende Grammatik der keltischen Sprachen (1909–13)[2][3]. Był prekursorem teorii nostratycznej[4].

Czeski językoznawca Miloš Dokulil, który był uczniem Pedersena, wspominał go jako jednoho z nejmoudřejších lidí, se kterými se v životě setkal (jednego z najmądrzejszych ludzi, z którymi się w życiu zetknął)[5].

Przypisy

  1. ↑ Holger Pedersen. denstoredanske.dk. [dostęp 2018-04-01]. (duń.).
  2. 1 2 3 4 Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 697.
  3. 1 2 Holger Pedersen, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-04-01] (ang.).
  4. ↑ Marek Stachowski: Teoria nostratyczna i szkoła moskiewska. academia.edu, 2011. s. 242-246. [dostęp 2018-04-01]. (pol.).
  5. ↑ František Štícha: Miloš Dokulil devadesátiletý. nase-rec.ujc.cas.cz. [dostęp 2018-04-01]. (cz.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.