Hiperproteinemia – stan zwiększonego stężenia białka całkowitego w osoczu krwi, czyli stężenie ponad 80 g/l. Praktycznie nie spotyka się hiperproteinemii związanej ze zwiększoną syntezą albumin, tylko ze zwiększoną syntezą immunoglobulin - hipergammaglobulinemię.
Hipergammaglobulinemia
| hipergammaglobulinemia |
Wyróżnia się 2 typy hipergammaglobulinemii.
Hipergammaglobulinemia monoklonalna
Gdy następuje wzrost syntezy tylko jednej klasy immunoglobulin. Występuje w stanach chorobowych:
- nowotwory układu chłonnego, np. szpiczak mnogi
- choroba łańcuchów ciężkich immunoglobulin
- makroglobulinemia Waldenströma
Hipergammaglobulinemia poliklonalna
Gdy następuje wzrost syntezy wielu klas immunoglobulin. Występuje w stanach chorobowych:
- ostre i przewlekłe stany zapalne
- przewlekłe choroby wątroby - marskość wątroby
- choroba autoimmunizacyjna
- choroby pasożytnicze
- sarkoidoza
- AIDS
Hiperproteinemia może wystąpić także wskutek odwodnienia organizmu.
Stanem przeciwnym do hiperproteinemii jest hipoproteinemia (niedobiałczenie krwi) – zbyt niski poziom białek we krwi[1].
Klasyfikacja ICD10
| kod ICD10 | nazwa choroby |
|---|---|
| ICD-10: D89.0 | Hipergammaglobulinemia poliklonalna |
| ICD-10: D89.2 | Hipergammaglobulinemia, nie sklasyfikowana |
Przypisy
- ↑ hipoproteinemia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-02-24].
Bibliografia
- Biochemia. Skrypt dla studentów wydziału lekarskiego. Jan Gmiński (red.). Mysłowice: Ewitar, 2003. ISBN 83-914901-0-6.
- Choroby wewnętrzne. Andrzej Szczeklik (red.).
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.