Hermann Hirt
ilustracja
Państwo działania

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1865
Magdeburg

Data i miejsce śmierci

12 września 1936
Gießen

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo indoeuropejskie
Alma Mater

Uniwersytet w Lipsku

Doktorat

1889 – filologia germańska
Uniwersytet w Lipsku

Habilitacja

1891 – językoznawstwo indoeuropejskie
Uniwersytet w Lipsku

Profesura

1896

Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet w Lipsku

Stanowisko

profesor nadzwyczajny

Okres zatrudn.

1896-1912

uczelnia

Uniwersytet w Giessen

Stanowisko

profesor zwyczajny

Okres zatrudn.

1912-1936

Hermann Hirt (ur. 19 grudnia 1865 w Magdeburgu, zm. 12 września 1936 w Gießen) – niemiecki językoznawca, indoeuropeista[1].

Życiorys

Studiował językoznawstwo indoeuropejskie na uniwersytetach w Lipsku i Fryburgu Bryzgowijskim. W roku 1889 uzyskał stopień doktora filologii germańskiej na uniwersytecie w Lipsku. W 1891 w Lipsku habilitował się z języków indoeuropejskich. W 1896 został profesorem Uniwersytetu w Lipsku. Od 1912 był profesorem gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich na Uniwersytecie w Gießen[2][3].

Badania naukowe

Badania Hermanna Hirta dotyczyły głównie historii języków indoeuropejskich oraz języka praindoeuropejskiego. Wiele jego prac jest poświęconych akcentuacji i apofonii indoeuropejskiej. Jego zainteresowania badawcze dotyczyły nie tylko języka, ale również kultury ludów okresu praindoeuropejskiego[2].

Zdaniem Adama Heinza 7-tomowa Indogermanische Grammatik Hirta zajmuje w indoeuropeistyce miejsce szczególne. Z jednej strony świadczy o ogromnej erudycji autora, z drugiej jednak zawiera często poglądy subiektywne. W rezultacie więc dzieło Hirta nie zdołało zastąpić pracy Karla Brugmanna Grundriss der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen[4].

Główne publikacje

  • 1896: „Der indogermanische Akzent”
  • 1900: „Der indogermanische Ablaut”
  • 1905–1907: „Die Indogermanen. Ihre Verbreitung, ihre Urheimat und ihre Kultur”, t. 1–2.
  • 1909: „Etymologie der neuhochdeutschen Sprache”
  • 1921–1937: „Indogermanische Grammatik”, t. 1–7
  • 1931–1934: „Handbuch des Urgermanischen”. t. 1–3.
  • 1939: „Die Hauptprobleme der indogermanischen Sprachwissenschaft”

Przypisy

  1. ↑ Hirt Hermann, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2024-02-03].
  2. 1 2 Hermann Hirt | Indo-European Studies, Philology, Comparative Linguistics [online], Britannica, 15 grudnia 2023 [dostęp 2024-02-03] (ang.).
  3. ↑ Professorenkatalog der Universität Leipzig – Die Professoren-Datenbank für Leipzig [online], research.uni-leipzig.de [dostęp 2024-02-03].
  4. ↑ Adam Heinz, Dzieje językoznawstwa w zarysie, Warszawa 1978, s. 329 [dostęp 2024-02-03] (pol.).

Bibliografia

  • Praca zbiorowa „Obyczaje, języki, ludy świata”, PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14874-8.
  • Adam Heinz: Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.