Wykształcenie i praca zawodowa

Ukończył w 1968 technikum samochodowe w Trzciance, następnie studia na Wydziale Rolniczym (1980) i Wydziale Zootechnicznym (1982) Akademii Rolniczej w Poznaniu^[1].

Pracował już podczas studiów, najpierw w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Margoninie, a od 1971 w branży turystycznej, w której ostatnio był dyrektorem Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Turystycznego Noteć w Pile. W 1980 założył rzemieślniczą firmę utylizacji odpadów rolno-hodowlanych Farmutil H.S. w Śmiłowie.

Rozwijał prowadzoną działalność, prowadząc zespół przedsiębiorstw obejmujących głównie różne przetwórnie przemysłu rolno-spożywczego, wydawcę prasy lokalnej oraz sieci handlowe (Stokłosa i Stogrosz), zatrudniający kilka tysięcy osób i będący jednym z największych pracodawców dawnego województwa pilskiego. W 2005 z majątkiem wycenianym na 950 mln zł znalazł się około 15. miejsca na liście najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”.

Działalność polityczna

W połowie lat 70. wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której został wykluczony w 1982. W 1989 prowadził kosztowną kampanię wyborczą w województwie pilskim przed wyborami do Senatu. W wyborach tych uzyskał mandat senatora, pokonując w drugiej turze^[2] kandydata Komitetu Obywatelskiego Piotra Baumgarta oraz wojewodę pilskiego Zbigniewa Rosińskiego^{[uwaga 1]}. W Senacie I kadencji był jedynym senatorem niepopieranym przez „Solidarność”. Ponownie uzyskiwał mandat senatora jako kandydat niezależny w województwie i okręgu pilskim w 1991, 1993, 1997 i 2001^[3]. W wyborach parlamentarnych w 2005 nie został ponownie wybrany^[4].

Od 1990 do 2001 zasiadał również w radzie gminy Kaczory^[1]. W 2011, startując ze swojego komitetu wyborczego wyborców, został wybrany w okręgu pilskim na senatora w wyborach uzupełniających^[5]. Ślubowanie złożył 2 marca 2011^[1]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku nie ubiegał się o reelekcję. W wyborach samorządowych w 2014 i 2018 uzyskiwał mandat radnego powiatu pilskiego^[6][7].

Postępowania karne

W styczniu 2007 został wydany europejski nakaz aresztowania byłego senatora w związku z podejrzeniem popełnienia przezeń przestępstw korupcyjnych^[8]. W listopadzie 2007 Henryk Stokłosa został zatrzymany na podstawie ENA w okolicach Hamburga^[9], a w grudniu 2007 przewieziony do Polski^[10]. W grudniu 2008 Sąd Apelacyjny w Poznaniu uchylił decyzję Sądu Okręgowego w Poznaniu przedłużającą okres tymczasowego aresztowania Henrykowi Stokłosie, stosując jednocześnie 3 mln zł poręczenia majątkowego, zatrzymanie paszportu i zakaz opuszczania kraju tytułem środków zapobiegawczych^[11][12]. W lutym 2013 Sąd Okręgowy w Poznaniu uniewinnił byłego senatora od części czynów (w tym tzw. wątku ekologicznego, co było potem przedmiotem kasacji i uchylenia orzeczenia przez Sąd Najwyższy)^[13]. Sąd ten skazał natomiast Henryka Stokłosę w pierwszej instancji na karę łączną ośmiu lat pozbawienia wolności oraz na grzywnę w kwocie 600 tys. zł^[14]. W marcu 2014 Sąd Apelacyjny w Poznaniu uchylił to orzeczenie w części skazującej i sprawę skierował do ponownego rozpoznania^[15][16]. Postępowanie co do zarzutów korupcyjnych umorzono w 2015 na skutek przedawnienia^[13].