Henryk Marian (ur. 1 marca 1925 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 7 sierpnia 2012 w Warszawie^[1]) – funkcjonariusz partyjny Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Życiorys

Syn Michała i Marty^[1]. Przebywał na robotach przymusowych w Niemczech (1940–1945). Pracował na stanowiskach robotniczych – szlifierza w Fabryce Maszyn i Okuć Budowlanych w Piotrkowie Trybunalskim (1945–1946), oraz robotnika w Hucie Szkła w Murowie k. Opola (1946 i 1948–1949). W latach 1946–1948 odbył służbę wojskową.

Od 1946 członek PPR i następnie – PZPR.

W 1950 przeszedł do aparatu partyjnego, pełniąc w nim szereg funkcji, m.in. asystenta w Wojewódzkiej Szkole Partyjnej w Katowicach (1949–1950); instruktora Wydziału Szkół Partyjnych KC PZPR (1950–1955), st. instr., inspektora Wydz. Organizacyjnego KC (1955–1960). Był słuchaczem Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (1960–1962), i następnie powrócił do pracy w aparacie. Jego kolejne funkcje – insp. Wydziału Organizacyjnego KC (1962–1963), kier. Centralnego Ośrodka Kursów Partyjnych (1963–1968), z-ca dyr. Centralnej Szkoły Partyjnej KC PZPR (1968–1969), z-ca kier. Wydziału Propagandy i Agitacji KC (1969–1971), z-cy i kier. Kancelarii Sekretariatu KC PZPR (1971–1973), kier. Biura Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej KC (1981–1986).

Od 11 grudnia 1971 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR.

Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie^[2].

Odznaczenia

• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1988)^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, ISBN 83-88490-03-6
• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-02-08] .