Henryk Karol Périer
Data i miejsce urodzenia

1863
Lwów

Data i miejsce śmierci

1928
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Narodowość

polska

Ogłoszenie pracowni Henryka Périera z 1914
Zdewastowany nagrobek Henryka Karola Périera

Henryk Karol Périer (ur. 1863 we Lwowie, zm. 1928 tamże) – polski rzeźbiarz.

Działalność

Był twórcą wielu pomników nekropolii Łyczakowskiej we Lwowie. Pracownia rzeźbiarsko-kamieniarska Henryka Périera mieściła się przy ul. Piekarskiej (lokale nr 87 i 97)[1].

Jego ojcem był Abel Marie Périer – francuski rzeźbiarz osiadły w XIX wieku na stałe we Lwowie, synem Kazimierz Périer, który przejął po nim zakład kamieniarski, a jednym z czterech wnucząt (najstarszym) Henryk Périer (ur. 1930), który zmarł po powojennym wygnaniu Polaków ze Lwowa w Krakowie w lipcu 2012 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Także i on kontynuował kamieniarskie tradycje swoich lwowskich przodków.

Henryk Karol Périer po śmierci ojca w 1881 odziedziczył po nim zakład kamieniarski przy ówczesnej ulicy Piekarskiej po czym go dalej rozbudowywał i powiększał zakupując kolejne pomieszczenia, m.in. przy ulicy Piekarskiej 87 w pobliżu Cmentarza Łyczakowskiego. Zakład zatrudniał w sezonie letnim 20-25 ludzi, a zimą 8-10 kamieniarzy. Był on jednym z najznakomitszych zakładów specjalizujących się w pomnikarstwie nagrobnym w całym Lwowie.

Henryk Karol Périer zmarł we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. Jego nagrobek, podobnie jak setki innych polskich, został zdewastowany w czasach Ukraińskiej SRR i pozostaje w takim stanie do dnia dzisiejszego.

Nagrobki na Łyczakowie dłuta Henryka Périera

  • sarkofag „Żelaznej Kompanii” (w centrum kwatery) wzniesiony dla uczczenia powstańców listopadowych z napisem Weteranom Wojska Polskiego z 1830/31 r.,
  • nagrobek Barwiczów, wykonany dla Irenki Barwiczówny zmarłej w wieku 16 lat córki inż. Karola Barwicza, spoczął tam także m.in. jej brat zmarły śmiercią samobójczą w wieku 30 lat, której dokonał przy grobie siostry[2][3],
  • nagrobek Marii i Leona Pinińskich (rektora Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie),
  • nagrobek Klary i Jana Riedlów,
  • pomnik Jana Galla (kompozytora, dyrygenta, pedagoga i krytyka muzycznego),
  • nagrobek studenta Politechniki Lwowskiej Adama Nasadnika (płaczka depcząca skrzydła i klepsydrę),
  • prawdopodobnie pomnik "Anioł sypiący mak" na grobie nieznanej z nazwiska rodziny,
  • pomnik Stanisława Cengela,
  • nagrobek Eleonory Hawrot.

Nagrobki wykonane przez firmę Henryka Périera

na Łyczakowie
  • pomnik Franciszka Stefczyka (inicjatora kas oszczędnościowo-pożyczkowych tzw. Kas Stefczyka) dłuta Andrzeja Albrychta,
  • pomnik Omeliana Ogonowskiego dłuta Rudziewicza,
  • pomnik Ernesta Hope Kerra,
  • pomnik rodziny Spalków,
  • pomnik rodziny Dobrzańskich (Jan i Stanisław oraz Włodzimierz Bańkowski) dłuta Rudziewicza,
  • nagrobek Wilhelma Jana Wychera i Piotra Józefa Kiniarza,
  • grobowiec rodziny Abrahamów gdzie spoczywa profesor Władysław Abraham i znajduje się symboliczna tablica poświęcona generałowi II RP Romanowi Abrahamowi.

Na Łyczakowie znajduje się także wiele pozbawionych elementów rzeźbiarskich grobowców wzniesionych przez firmę Périerów.

W Buczaczu
  • Nagrobek Jozia Zycha (zm. 1908, syn dyrektora miejscowego gimnazjum Franciszka, na cmentarzu miejskim[4])

Przypisy

  1. ↑ Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielkiem Księstwie Krakowskiem i Księstwie Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Lwów: 1914, s. 247.
  2. ↑ Samobójstwo syna dyr. Barwicza na grobie siostry we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 99 z 30 kwietnia 1932.
  3. ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 129-130, 388. ISBN 83-04-02817-4.
  4. ↑ Anna Sylwia Czyż, Bartłomiej Gutowski. Cmentarz miejski w Buczaczu / Seria «Zabytki kultury polskiej poza granicami kraju». Seria C, zeszyt 3. — Warszawa, drukarnia «Franczak» (Bydgoszcz), 2009. — 254 s., 118 il., s. 34, 58 ISBN 978-83-60976-45-6

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.