 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg.png.webp){kind=small} | |
.png.webp){kind=small}
Henryk König (ur. 14 września 1897 w Kaliszu, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Był synem Marii. Do Legionów Polskich wstąpił jako pracownik handlowy. Służył w 5 Pułku Piechoty. 29 kwietnia 1917 został wymieniony, jako starszy sierżant w spisie podoficerów i żołnierzy 5 pp dla Komendy LP. Był wówczas przydzielony do 4. kompanii I baonu tego pułku[1].
25 lipca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 lipca tego roku podporucznikiem piechoty. Służył wówczas w 33 Pułku Piechoty[2][3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 75. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4][5]. Z dniem 5 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7][8]. W latach 1929-1930 był dowódcą kompanii granicznej „Szrubiszki”. W marcu 1930 przeniesiony z KOP do 29 Pułk Strzelców Kaniowskich w Kaliszu[9]. W marcu 1932 przeniesiony do 5 Pułk Piechoty Legionów w Wilnie[10][11][12]. Po 5 czerwca 1935 roku przydzielony do Komendy Rejonu Uzupełnień Płońsk na stanowisko kierownika II referatu uzupełnień[13].
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II B Arnswalde, a od 15 maja 1942 w Oflagu II D Gross-Born[14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[15]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[16]
Przypisy
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 82 z 2 sierpnia 1919 roku, poz. 2888.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 116, 699.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 275.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 221, 424.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 395.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 738.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 206, 368.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 247.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50, 535.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 45.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 854.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-05].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].