Henryk Dembiński

Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1908 Irkuck
Data i miejsce śmierci	12 sierpnia 1941 Hancewicze
Zawód, zajęcie	działacz społeczny, publicysta, komunista

Henryk Dembiński (ur. 31 lipca 1908 w Irkucku, zm. 12 sierpnia 1941 w Hancewiczach na Polesiu) – polski działacz społeczny, publicysta. Członek KPP i PPS.^[1]

Życiorys

Studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów w latach 1927–1932 był członkiem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie", a od 1928 do 1930 także prezesem oddziału wileńskiego. Od 1931 do 1932 był prezesem Stowarzyszenia Bratniej Pomocy na Uniwersytecie Wileńskim. W latach 1931–1932 publikował w miesięczniku "Żagary" (pisywał tu także Czesław Miłosz^[2]). W 1934 Dembiński został członkiem Związku Lewicy Akademickiej "Front", a w 1935 Komunistycznego Związku Młodzieży Polski i Komunistycznej Partii Polski. Był założycielem i redaktorem naczelnym pisma "Poprostu" (1935–1936). Współpracował także z "Kartą" (1936). W 1937 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1937–1938 był więziony za działalność komunistyczną i w czasie swego procesu stwierdził, że jego rewolucyjność jest „tylko nędznym, dwudziestowiecznym odbłyskiem rewolucyjności Tego, którego wizerunek na krzyżu stoi na stole sędziowskim”^[3].

Po wybuchu wojny i wkroczeniu do Wilna wojsk sowieckich działał w oświacie sowieckiej na Wileńszczyźnie i Polesiu. Zamordowany przez Niemców^[4] na dworcu w miasteczku Hancewicze koło Pińska (po II wojnie światowej na terenie Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, a od 1991 roku terytorium Białorusi) w 1941 roku.

Jego żoną była Zofia Dembińska.

Linki zewnętrzne

• Jarosław Tomasiewicz, We wszystkim – miłość (o Henryku Dembińskim)
• Józef Mackiewicz, Legendy i rzeczywistości „Wiadomości”/Londyn/ nr 49/1131/z 1967 r. na: www.pogon.lt/ Nasz Czas

Przypisy