Henryk Ładosz
Ilustracja
Henryk Ładosz (1938)
Data i miejsce urodzenia

18 października 1902
Wrotnów, Polska

Data i miejsce śmierci

16 października 1979
Warszawa, Polska

Zawód

aktor, recytator, konferansjer

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal za Warszawę 1939–1945 Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Henryk Ładosz (ur. 18 października 1902 we Wrotnowie, zm. 16 października 1979 w Warszawie) – polski aktor, konferansjer i recytator, specjalizujący się w bajkach dziecięcych.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Ignacego, kowala, i Justyny z Korzeniewskich. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, w 1926 ukończył Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Od 1927 współpracował stale z PR. W latach 1929–1933 był aktorem i reżyserem warszawskiego teatru dla dzieci Jaskółka, od 1933 do 1936 Teatru Lalek Baj.

Podczas okupacji niemieckiej, pod nazwiskiem Smuga, brał udział w konspiracyjnym ruchu kulturalnym w War­szawie oraz był członkiem podziemnej Warszawskiej Rady Narodowej.

Po wojnie był radnym Rady Narodowej m.st. Warszawy (1945–1952) i kierownikiem Wydziału Oświaty, Kul­tury i Sztuki tej Rady, a w latach 1948–1952 wicedyrektorem i nauczycielem (m.in. Jana Kobuszewskiego) Szkoły Dramatycznej Teatru Lalek w Warszawie. Przyjaciel K.I. Gałczyńskiego (uwieczniony w wielu jego utworach). W 1956 wystąpił w filmie Szkice węglem w reż. A. Bohdziewicza[1].

Był kilkakrotnie żonaty, najpierw z lite­ratką Janiną z Tołwińskich 2° v. Dziarnowską, po­tem m.in. z aktorkami: Barbarą Łukaszewską i Zofią Rusiecką.

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B39-3-5)[2].

Ordery i odznaczenia

Wybrane przedstawienia teatralne

  • Kazanie na górze - jako umierający
  • Plebiscyt - jako Robotnik II
  • Dwaj piekarze - rola główna jako pierwszy piekarz
  • Kredowy krzyż - jako robotnik

Przypisy

  1. ↑ Szkice węglem [online], FilmPolski [dostęp 2023-04-26] (pol.).
  2. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  3. ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224 „za zasługi w pracy kulturalno-oświatowej”.
  4. ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 477 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji” - jako Henryk Ładosz-Smuga.
  5. ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.