Henry Richard Linderman
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25/26 grudnia 1825
Lehman

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1879
Waszyngton

12. Dyrektor U.S. Mint
Okres urzędowania

od 1867
do 1869

Poprzednik

William Millward

Następca

James Pollock

14. Dyrektor U.S. Mint
Okres urzędowania

od 1873
do 1878

Poprzednik

James Pollock

Następca

Horatio C. Burchard

Faksymile

Henry Richard Linderman (ur. 25/26 grudnia 1825 w Lehman, zm. 27 stycznia 1879 w Waszyngtonie) – amerykański lekarz, urzędnik U.S. Mint i jej dwukrotny dyrektor w latach 1867–1869 i 1873–1878.

Życiorys

Urodził się 25[1] lub 26 grudnia 1825[2] roku w Lehman w hrabstwie Pike (Pensylwania) w rodzinie Johna i Rachel Lindermanów[1]. Jego ojciec przez około 50 lat był lekarzem na obszarze Doliny Delaware[3].

Początkowo uczył się medycyny od swojego ojca. W 1846 roku ukończył medycynę na City University of New York. Następnie rozpoczął praktykę lekarską w hrabstwach Pike i Carbon[4] gdzie prowadził ją aż do roku 1853[3].

W 1853 roku został zatrudniony jako urzędnik w biurze dyrektora U.S. Mint w Filadelfii gdzie pracował przez 12 lat. W 1865 roku zrezygnował ze stanowiska i zaangażował się w prywatne przedsięwzięcie[2][3].

W 1867 roku został powołany na stanowisko dyrektora U.S. Mint[2]. Sprawował je do 1869 roku i został zastąpiony przez Jamesa Pollocka. W okresie swojego urzędowania zgłosił problem ze srebrnym dolarem Seated Liberty. Według niego większość srebrnych dolarów wybitych przez mennicę była od razu wywożona za granicę przez osoby prowadzące handel w Indiach Wschodnich lub wykupowana przez kolekcjonerów[5].

W uznaniu doświadczenia i wiedzy Lindermana sekretarz skarbu George S. Boutwell wyznaczył go do przeprowadzenia kontroli w oddziałach mennicy na zachodzie kraju. W latach 1869–1870 pracował z Johnem Knoxem nad Coinage Act of 1873 (znany jako Mint Act of 1873)[3]. W 1870 roku prezydent Ulysses Grant poprosił Lindermana o odwiedzenie europejskich mennic, sprawdzenie stosowanych tam metod bicia monet, a także zbadanie stosunku wartości między srebrem a złotem w Europie. Na podstawie obserwacji poczynionych podczas wyjazdu stał się zwolennikiem standardu złota. W 1872 roku otwierał oddział mennicy i biuro probiercze w San Francisco. Ponadto wraz z prof. Robertem Rogersem prowadził prace nad stratami ponoszonymi podczas prowadzenia operacji finansowych z użyciem srebra i złota[4]. Zauważył, że amerykańskie przedsiębiorstwa tracą na sprzedaży swoich towarów do Chin i Japonii oraz na obsłudze swojej działalności w Azji w meksykańskim dolarze. Tworzyło to jednocześnie rynek zbytu dla meksykańskiego srebra kosztem amerykańskiego[6]. W 1872 roku w raporcie dla sekretarza skarbu zasugerował bicie własnej, srebrnej monety handlowej o stałej wadze 27,21 g i zawartości 24,49 g srebra próby 900. Informacje o wadze i próbie miałyby się pojawić na monecie, co przekładałoby się na jej wiarygodność. Prestiż monety byłby dodatkowo budowany przez wizerunek i wykonanie, których brakowało dolarowi meksykańskiemu[7].

Uchwalona w 1873 roku Coinage Act wstrzymała bicie srebrnych jednodolarówek i zniosła bimetalizm, który od czasu odkrycia złota w Kalifornii praktycznie nie funkcjonował w Stanach Zjednoczonych[8]. Ponadto ta sama ustawa zainicjowała bicie amerykańskiego dolara handlowego[9].

W 1873 roku prezydent Grant powołał go ponownie na stanowisko dyrektora mennicy[2]. W 1874 roku Henry Linderman zaproponował powtórne rozważenie wprowadzenia w Stanach Zjednoczonych złotej monety o nominale 50 dolarów. Millman twierdzi jednak, że pomysł ten nie wynikał z potrzeb rynkowych. Dyrektor mennicy prywatnie był kolekcjonerem monet i pomysł wybicia monety Half Union interpretuje się jako chęć osiągnięcia zysku[10].

Od czerwca 1878 roku stan zdrowia Lindermana zaczął się pogarszać. Miał problemy m.in. z nerkami. Zmarł w Waszyngtonie 27 stycznia 1879 roku[11].

Przypisy

  1. 1 2 Johnson 1906 ↓, s. 436.
  2. 1 2 3 4 Death of Mint Director Linderman, „The Evening Star”, 28 stycznia 1879, s. 1 [dostęp 2023-01-27].
  3. 1 2 3 4 Obituary: Henry R. Linderman, „The New York Times”, 28 stycznia 1879 [dostęp 2023-01-27].
  4. 1 2 Johnson 1906 ↓, s. 437.
  5. ↑ Julian 1993 ↓, s. 544.
  6. ↑ Garnett 1917 ↓, s. 91-92.
  7. ↑ Garnett 1917 ↓, s. 92-93.
  8. ↑ Coulson ↓.
  9. ↑ Julian 1993 ↓, s. 872.
  10. ↑ Millman 2021 ↓.
  11. ↑ Death of Mint Director Linderman, „The Evening Star”, 28 stycznia 1879, s. 1 [dostęp 2023-01-27].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.