Krystyna Edmunda (Henrietta) von Osterhausen
Ilustracja
Imię i nazwisko urodzenia

Krystyna Edmunda von Osterhausen

Data i miejsce śmierci

6 listopada 1727
Drezno

Małżeństwo

Albrecht Zygmunt von Zeigut-Stanisławski

Partner

August II Mocny

Krystyna Edmunda[1] (Henrietta) von Osterhausen (zm. 6 listopada 1727 w Dreźnie) – ostatnia metresa króla polskiego Augusta II Mocnego.

Życiorys

Związek Krystyny von Osterhausen z królem Polski i elektorem Saksonii Augustem II Mocnym został opisany w dziele La Saxe Galante Karla Ludwiga von Pöllnitza, w którym Krystyna występuje pod imieniem Henrietty[2]. Krystyna Edmunda została królewską metresą w 1720, po porzuceniu przez niego Erdmuty Zofii von Dieskau[3]. Według von Pöllnitza, von Osterhausen często przebywała na dworze królewskim w Dreźnie, gdzie starała się o względy synowej swojego kochanka Marii Józefy. Gdy związek Krystyny z elektorem Saksonii zakończył się po kilku miesiącach, Krystyna przeszła z religii luterańskiej na katolicyzm i zgodnie z sugestią królewiczowej Marii Józefy wstąpiła do klasztoru urszulanek w Pradze[4]. Według La Saxe Galante przebywała tam trzy miesiące, spędzając w klasztorze jedynie noce, a w ciągu dnia prowadząc wystawne życie.

Po wystąpieniu z klasztoru, 22 lutego 1724 von Osterhausen wyszła za mąż za szlachcica Albrechta Zygmunta von Zeigut-Stanisławskiego[5]. Zmarła wieczorem 6 listopada 1727 na zamku w Dreźnie. Pogrzeb Krystyny Edmundy Stanisławskiej odbył się w kaplicy zamkowej 14 listopada[6].

Przypisy

  1. ↑ Brewczak A.: Pałac w Lipowinie: Zabytek klasy II. 2014-07-03. [dostęp 2014-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
  2. ↑ K. L. von Pöllnitz, Ogień pałającej miłości, Warszawa 1973, ss. 191–195.
  3. ↑ Rudzki E., Polskie królowe, Warszawa 1990, ss. 266–267.
  4. ↑ K. L. von Pöllnitz, Ogień pałającej miłości, Warszawa 1973, ss. 194–195.
  5. ↑ K. L. von Pöllnitz, Ogień pałającej miłości, Warszawa 1973, s. 195.
  6. ↑ K. von Weber, Archiv für die sächsische Geschichte, Lipsk 1872, s. 222.

Bibliografia

  • Rudzki E., Polskie królowe, t. 2, wyd. 2, Instytut Prasy i Wydawnictw Novum, Warszawa 1990, ss. 266–267, 305.
  • von Pöllnitz K. L., Ogień pałającej miłości, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1973, ss. 191–195.
  • von Weber K., Archiv für die sächsische Geschichte, Wydawnictwo Bernharda Tauchnitza, t. 10, Lipsk 1872, ss. 218-222.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.