Hellmuth Stieff
Ilustracja
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1901
Iława

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1944
Plötzensee

Przebieg służby
Lata służby

1922–1944

Siły zbrojne

Reichswehra
Wehrmacht

Stanowiska

Szef Wydziału Organizacyjnego w OKH

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Medal Pamiątkowy 1 października 1938 Odznaka za 4-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Odznaka za 12-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Order Waleczności IV klasy (Bułgaria)
[1]

Hellmuth Stieff (ur. 6 czerwca 1901 w Iławie, zm. 8 sierpnia 1944 w Plötzensee) – niemiecki generał w czasie II wojny światowej, inicjator zamachu na Adolfa Hitlera.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły elementarnej i gimnazjum zaczął naukę w szkole oficerskiej. W 1938 roku skierowany został do Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych. W 1942 roku został szefem grupy organizacyjnej Abwehry. Będąc generalmajorem Stieff dał się poznać jako sprawny organizator służb wywiadowczych. Mimo to nie był zwolennikiem Hitlera. Swoje zażenowanie wywołane hitleryzmem ukazywał w listach do swojej żony i przyjaciół. 21 listopada 1939 w swoim liście przedstawił obraz zdobytej Warszawy widziany własnymi oczami:

Warszawa – tak miasto, jak i ludność jego, skazani są na zagładę. Tak straszna jest świadomość tego wszystkiego, że ani przez chwilę nie zaznasz spokoju, gdy przebywasz w tym mieście. Skutki prowadzonej wojny są okrutne, a przecież nawet ostatnia wojna nie wywołała w swym następstwie takich spustoszeń, jak ta prowadzona obecnie. Chodzisz tam nie jak zwycięzca, lecz jak winowajca. Nie mnie jednemu tak się zdaje, bo i inni odczuwają to samo. Do tego dochodzi jeszcze niewiarygodne to, co się dzieje obok, a czemu musimy się przyglądać z założonymi rękoma. Wybujała fantazja o okrucieństwie jest niczym wobec stanu, który szerzy tutaj zorganizowana banda morderców, rabusiów i grabieżców za rzekomym przyzwoleniem najwyższych czynników. Ta eksterminacja całych pokoleń z kobietami i dziećmi jest możliwa tylko przez barbarzyńców, którzy nie zasługują już więcej nazywać się Niemcami. Wstydzę się być Niemcem[2].

Stieff nie zdradzał swoich poglądów co do wojny i Hitlera. Mimo to sam Führer nie darzył go sympatią. Ponieważ był niski i charakteryzował się drobną posturą, Hitler nazywał go trującym, małym karłem, jednak na wielu fotografiach można zauważyć Stieffa u boku Hitlera. Nie oznaczało to wcale, że darzył go szacunkiem. W 1943 roku Stieff związał się z opozycyjną grupą Krąg z Krzyżowej. Później nawiązał bliski kontakt z pułkownikiem Clausem von Stauffenbergiem, ostatecznie planując z nim zamach na Führera (Operacja Walkiria). Stieff przechowywał ładunki wybuchowe, które dostarczono Stauffenbergowi, ten zaś 20 lipca 1944 udał się na naradę do głównej kwatery Hitlera w Prusach Wschodnich, w Wilczym Szańcu.

Hitler wyszedł z zamachu bez poważniejszych obrażeń. Stauffenberg, który był pewien sukcesu, wyjechał z Wilczego Szańca, informując o dokonanym zamachu. Jednak mylił się. Hitler od razu kazał schwytać Stauffenberga i jego współpracowników. Aresztowano łącznie 7000 osób. Wśród schwytanych znalazł się m.in. aresztowany w nocy z 20 na 21 lipca 1944, kilka godzin po zamachu, Hellmuth Stieff. 8 sierpnia 1944 Stieff został osądzony i tego samego dnia powieszony w więzieniu w Plötzensee.

Przypisy

  1. ↑ Stieff, Helmuth (Armeeoberkommando 4) - TracesOfWar.com [online], tracesofwar.com [dostęp 2021-06-11] (ang.).
  2. ↑ Jochen Böhler: „Najazd 1939”.

Bibliografia

  • Michał Młotek, Tajemnice pogranicza, Kraków 2013.
  • Seweryn Szczepański, „Nowy Kurier Iławski” Nr 1 (342), 27 grudnia 2006, s. 4–5.
  • fabryka-historii.pl.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.