Helicops[1]
Wagler, 1828[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – H. leopardinus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

ślimaczarze

Rodzaj

Helicops

Typ nomenklatoryczny

Coluber carinicaudus Wied-Neuwied, 1825

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Helicopsrodzaj węży z podrodziny ślimaczarzy (Dipsadinae) w rodzinie połozowatych (Colubridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Kolumbii, Wenezueli, na Trynidadzie, w Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Paragwaju, Argentynie i Urugwaju[5].

Systematyka

Etymologia

  • Helicops: gr. ἑλιξ helix, ἑλικος helikos „spirala, zwój, skręt, muszla ślimaka”[6]; ωψ ōps, ωπος ōpos „oblicze, wygląd”[6].
  • Tachynectes: gr. ταχυς takhus „szybki”[7]; νηκτης nēktēs „pływak”, od νηχω nēkhō „pływać”[8]. Gatunek typowy: Homalopsis leopardina Schlegel, 1837.
  • Uranops: gr. ουρανος ouranos „niebo”[9]; ωψ ōps, ωπος ōpos „oblicze, wygląd”[6]. Gatunek typowy: Coluber angulatus Linnaeus, 1758.
  • Tachyplotus: gr. ταχυς takhus „szybki”; πλωτος plōtos „pływający, unoszący się na wodzie”, od πλωω plōō „płynąć”[4]. Gatunek typowy: Tachyplotus hedemanni Reinhardt, 1866 (= Helicops modestus Günther, 1861).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

  • Helicops angulatus
  • Helicops apiaka
  • Helicops boitata[10]
  • Helicops carinicaudus
  • Helicops danieli
  • Helicops gomesi
  • Helicops hagmanni
  • Helicops infrataeniatus
  • Helicops leopardinus
  • Helicops modestus
  • Helicops nentur
  • Helicops pastazae
  • Helicops petersi
  • Helicops polylepis
  • Helicops scalaris
  • Helicops tapajonicus
  • Helicops trivittatus
  • Helicops yacu

Przypisy

  1. Helicops, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.G. Wagler: Descriptiones et icones amphibiorum. Monachii, Stuttgartiae et Tubingae: Sumtibus J.G. Cottae, 1828, s. ryc. 7 i tekst. (łac.).
  3. 1 2 L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 25. (łac.).
  4. 1 2 J.T. Reinhardt. To nye Homalopsider. „Videnskabelige Meddelelser fra den Naturhistoriske forening i Kjöbenhavn”. Aaret 1866, s. 151, 152, 1866. (duń.).
  5. 1 2 P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Helicops. The Reptile Database. [dostęp 2019-05-18]. (ang.).
  6. 1 2 3 Jaeger 1944 ↓, s. 102.
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 228.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 144.
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 247.
  10. Antonio Moraes-da-Silva, Renata Cecília Amaro, Pedro M. Sales Nunes, Christine Strüssmann, Mauro Teixeira Junior, Albedi Andrade Jr., Vinícius Sudré, Renato Recoder, Miguel Trefaut Rodrigues i Felipe Franco Curcio. Chance, luck and a fortunate finding: a new species of watersnake of the genus Helicops Wagler, 1828 (Serpentes: Xenodontinae), from the Brazilian Pantanal wetlands. „Zootaxa”. 4651 (3), s. 445–470, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4651.3.3. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.