Heksachord (gr. heksáchordos = sześciostrunowy) – diatoniczny postęp 6 dźwięków. Podstawa podziału materiału dźwiękowego oraz podstawa systemu solmizacji od czasów Guido d'Arezzo (1050) do XVII w.
Istniały trzy odmiany heksachordu:
- naturale od dźwięku c,
- durum (twardy) od g,
- molle (miękki) od f, z dźwiękiem b zamiast h.
Bibliografia
- Irena Poniatowska: Słownik szkolny - Muzyka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne "WSiP", 1997. ISBN 83-02-04563-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.