Heinrich von Hohenlohe
Wielki Mistrz Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie
Ilustracja
Herb duchownego
Data urodzenia

1195

Data śmierci

15 lipca 1249

Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres sprawowania

1244-1249

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon krzyżacki

Henryk von Hohenlohe (niem. Heinrich von Hohenlohe, zm. 15 lipca 1249) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1244–1249.

Życiorys

Był synem Henryka von Hohenlohe, jednego z najbogatszych i najpotężniejszych feudałów Wirtembergii. Miał czterech braci i jedną siostrę. Już w dzieciństwie został przeznaczony do stanu duchownego. W latach 1218–1219 był kanonikiem kapituły w Würzburgu. W grudniu 1220 r. wstąpił wraz z braćmi Fryderykiem i Andrzejem do zakonu krzyżackiego, jednocześnie oddając na rzecz zakonu swoją i braci część spadku po ojcu[1]. Z darowizny tej wyrosła jedna z najważniejszych komturii krzyżackich w Niemczech – komenda Mergentheim nad Tauberą.

W 1221 r. odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej, po powrocie z której objął urząd komtura w Mergentheim[1]. W 1225 r., na polecenie wielkiego mistrza Hermana von Salza, eskortował w drodze do Włoch drugą małżonkę cesarza Fryderyka II, Jolantę z Jerozolimy. Od tego czasu przebywał w otoczeniu wielkiego mistrza, sprawując, z krótkimi przerwami urząd mistrza krajowego w Niemczech, przy czym rezydował stale w Mergentheim.

Po usunięciu poprzednika kapituła generalna zakonu wybrała właśnie jego na urząd wielkiego mistrza. Był uważany za zwolennika cesarza i występując jako rozjemca w konflikcie między papieżem Innocentym IV a cesarzem reprezentował interesy tego drugiego, co wywołało sprzeciw części braci na czele z mistrzem krajowym Prus Dietrichem von Gruningen. W 1246 r. pośpieszył do Prus, gdzie zainicjował ofensywę krzyżacką, zakończoną bitwą i zdobyciem Dzierzgonia. Zawarł następnie korzystną dla Zakonu Krzyżackiego umowę z Prusami oraz z księciem pomorskim Świętopełkiem. Zmarł wkrótce po powrocie z Prus i został pochowany w kościele w Mergentheim[2].

Przypisy

  1. 1 2 Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s. 27.
  2. Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s. 29.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.