Heinrich Lissauer (ur. 12 września 1861 w Nidzicy, zm. 21 września 1891 w Hallstatt) – niemiecki lekarz neurolog.

Życiorys

Jego ojcem był lekarz i antropolog Abraham Lissauer (1832–1908)[1]. Studiował medycynę na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu, Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie i Uniwersytecie Lipskim[2]. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1886 roku w Lipsku. Pracował następnie jako asystent Carla Wernickego w Klinice Psychiatrycznej i Chorób Nerwowych we Wrocławiu. Należał do Towarzystwa Psychiatrów Wschodnich Niemiec (Verein ostdeutscher Irrenärzte) i pełnił funkcję jego sekretarza[3]. Zmarł w wieku 30 lat podczas podróży przez austriacką gminę Hallstatt i tam został pochowany[1].

Dorobek naukowy

Lissauer opisał tylnoboczny szlak w rdzeniu kręgowym, czasem jeszcze dziś określany jako szlak Lissauera. Określenia strefy Lissauera używa się zamiennie z terminem zona terminalis medullae spinalis[4]. Wyróżnił dwa rodzaje agnozji (zanim Freud wprowadził termin agnozji, używano określenia Seelenblindheit): apercepcyjną i asocjacyjną[5]. Opisał postać porażenia postępującego, znaną jako porażenie Lissauera, charakteryzującą się ciężkimi objawami ogniskowymi (napady udaropodobne, hemiplegia, afazja) oraz zaskakująco dobrze zachowaną sprawnością intelektualną. Praca Lissauera została opublikowana pośmiertnie, w 1901 roku, przez Ernsta Storcha z kliniki Wernickego.

Lista prac

  • Ueber Veränderungen der Clarkeschen Säulen bei Tabes dorsalis. Fortschritte der Medizin 2, ss. 113–121, 1884
  • „Beitrag zur pathologischen Anatomie der Tabes dorsalis (mit Demonstration microscopischer Präparate)". W: Leyden E., Pfeiffer E. (Hrsg.): Verhandlungen des Congresses für innere Medizin. Vierter Congress gehalten zu Wiesbaden, vom 8.–11. April 1885. Wiesbaden: J.F. Bergmann Verlag, ss. 378–381, 1885
  • Beitrag zur pathologischen Anatomie der Tabes dorsalis und zum Faserverlauf im menschlichen Rückenmark. Neurologisches Centralblatt 4, s. 245, 1885
  • Beitrag zum Faserverlauf im Hinterhorn des menschlichen Rückenmarks und zum Verhalten desselben bei Tabes Dorsalis[6]. 1886
  • Untersuchungen über die Wirkungen der Veratrumalkaloide[7]. 1887
  • Gedächtnisschwäche bei Alkoholisten. Breslauer ärztliche Zeitschrift 10 (1), s. 5, 1888
  • Ein Fall von Seelenblindheit, nebst einem Beitrag zur Theorie derselben[8]. 1890
    • tłum. ang. Marianne Jackson: A Case of Visual Agnosia with a Contribution to Theory[9].
  • Sehhügelveränderungen bei progressiver Paralyse[10]. 1890
  • Klinisches und anatomisches über die Heerdsymptome bei Paralyse. Centralblatt für Nervenheilkunde und Psychiatrie 2, ss. 295–297, 1891
  • Ueber einige Fälle atypischer progressiver Paralyse. Nach einem hinterlassenen Manuscript Dr. H. Lissauer's bearbeitet[11] 1901

Przypisy

  1. 1 2 Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1018.
  2. ↑ Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, 2004, s. 1095, seria: Schriften der Mathematisch Naturwissenschaftlichen Klasse der Heidelberger Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-540-40690-5.
  3. ↑ Centralblatt für Nervenheilkunde und Psychiatrie 15, s. 55, 1892
  4. ↑ Heinrich Lissauer w bazie Who Named It (ang.)
  5. ↑ Michael C. Corballis: The Lopsided Ape: Evolution of the Generative Mind. Oxford University Press US, 1993 ISBN 0-19-508352-0 s. 227
  6. ↑ Heinrich Lissauer, Beitrag zum Faserverlauf im Hinterhorn des menschlichen Rückenmarks und zum Verhalten desselben bei Tabes dorsalis, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 17 (2), 1886, s. 377–438, DOI: 10.1007/BF02172697, ISSN 0003-9373 (niem.).
  7. ↑ Heinrich Lissauer, Untersuchungen über die Wirkungen der Veratrumalkaloide, „Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie”, 23 (1-2), 1887, s. 36–76, DOI: 10.1007/BF01837928, ISSN 0365-2009 (niem.).
  8. ↑ H. Lissauer, Ein Fall von Seelenblindheit nebst einem Beitrage zur Theorie derselben, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 21 (2), 1890, s. 222–270, DOI: 10.1007/BF02226765, ISSN 0003-9373 (niem.).
  9. ↑ Heinrich Lissauer, Marianne Jackson, A case of visual agnosia with a contribution to theory, „Cognitive Neuropsychology”, 5 (2), 1988, s. 157–192, DOI: 10.1080/02643298808252932, ISSN 0264-3294. Przedruk w: Jules Davidoff (red.), Brain and Behaviour: Critical Concepts in Psychology, Routledge, 2000, ISBN 0-415-13495-1.
  10. ↑ Heinrich Lissauer, Sehhügelveränderungen bei progressiver Paralyse, „Deutsche Medizinische Wochenschrift”, 16 (26), 1890, s. 561–564, DOI: 10.1055/s-0029-1207290, ISSN 0012-0472 (niem.).
  11. ↑ E. Storch, Ueber einige Fälle atypischer progressiver Paralyse. Nach einem hinterlassenen Manuscript Dr. H. Lissauer's bearbeitet, „Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie”, 9 (6), 1901, s. 418–434.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.