Hector Llatser
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1957
Tuluza

Wzrost

190 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Casablanca 1983 sztafeta 4 × 400 m
srebro Casablanca 1983 bieg na 400 m
Uniwersjada
brąz Edmonton 1983 sztafeta 4 × 400 m

Hector Llatser (ur. 10 listopada 1957 w Tuluzie[1][2]) – francuski lekkoatleta, sprinter.

Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu w sztafecie 4 × 400 metrów, która w składzie: Hugues Roger, Daniel Vélasques, Francis Kerbiriou i Llatser odpadła w eliminacjach[1].

Na halowych mistrzostwch Europy w 1977 w San Sebastián zajął 4. miejsce w finale biegu na 400 metrów[3]. Zajął 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na uniwersjadzie w 1977 w Sofii, a w biegu na 400 metrów awansował do półfinału, w którym nie wystąpił[4].

Zajął 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze, a na kolejnych mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów[5].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Aldo Canti, Llatser, Pascal Chichignoud i Yann Quentrec) na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[4]. Odpadł w półfinale tej konkurencji na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[6]. Na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 zadobył srebrny medal w biegu na 400 metrów (za swym rodakiem Aldo Cantim) oraz złoty w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Jean-Jacques Février, Llatser, Canti, Jean-Jacques Boussemart)[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles Llatser odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów[1].

Był brązowym medalistą mistrzostw Francji w biegu na 400 metrów w 1981 i 1982[8], a w hali był mistrzem na tym dystansie w 1977 i brązowym medalistą w 1980[9].

Jego rekord życiowy w biegu na 400 metrów wynosił 47,79 s (13 września 1983 w Casablance)[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 Hector Llatser [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-07] (ang.).
  2. 1 2 HECTOR LLATSER [online], Fédération Française d'Athlétisme [dostęp 2020-02-11] (fr.).
  3. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 447 [dostęp 2020-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  4. 1 2 Gilbert Rosillo, Universiades Turin (ITA) 1959 à Naples 2019. Participation des athlètes français par années [online], cdm.athle.com, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2020-02-11] (fr.).
  5. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 558, 562 [dostęp 2020-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 235–236 [dostęp 2020-02-11] (ang.).
  7. ↑ Gérard Dupuy, JEUX MEDITERRANEENS [online], cdm.athle.com, 1 lipca 2018, s. 4–5 [dostęp 2020-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23] (fr.).
  8. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 22 sierpnia 2020, s. 18, 36 [dostęp 2020-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-11] (fr.).
  9. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 104, 148 [dostęp 2021-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.