He Long
贺龙
ilustracja
marszałek marszałek
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1896
Sangzhi w Hunan

Data śmierci

8 czerwca 1969

Przebieg służby
Siły zbrojne

Narodowa Armia Rewolucyjna
 Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza

Główne wojny i bitwy

ekspedycja północna,
powstanie w Nanchangu,
Długi Marsz,
wojna chińsko-japońska

Odznaczenia
Order 1 sierpnia I klasy (Chiny)Order Niepodległości i Wolności I klasy (Chiny)Order Wyzwolenia I klasy (Chiny)

He Long (chiń. upr. 贺龙; chiń. trad. 賀龍; Wade-Giles Ho Lung; ur. 22 marca 1896, zm. 8 czerwca 1969) – chiński wojskowy, marszałek ChRL.

Życiorys

Urodził się w Sangzhi w prowincji Hunan[1] w wiejskiej rodzinie. Nie otrzymał żadnego wykształcenia. W młodości działał w tajnej antymandżurskiej organizacji Gelaohui i aktywnie uczestniczył w ruchu republikańskim[2]. Po rewolucji Xinhai stanął na czele szajki przemytników soli, dowodził także chłopską partyzantką walczącą z dyktaturą Yuan Shikaia, lokalnymi militarystami i skorumpowanymi urzędnikami[3]. W marcu 1916 roku wraz ze swoimi ludźmi napadł na urząd podatkowy; zamordowali zarządcę, ukradli broń, a zrabowane pieniądze i inne dobra rozdali okolicznym wieśniakom[4].

Na początku lat 20. przeszedł na stronę Kuomintangu i wstąpił do wojska[5]. Dowodził jednym z oddziałów Narodowej Armii Rewolucyjnej w trakcie ekspedycji północnej[6]. W 1927 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin[7].

Po rozłamie między KMT a KPCh dowodził wojskami komunistycznymi podczas powstania w Nanchangu w sierpniu 1927 roku, a po jego upadku stał na czele partyzantki działającej na pograniczu Hunanu i Hubei[8]. Na kontrolowanym przez siebie wówczas obszarze występował przeciwko paleniu opium, tępił również hazard[9]. Podczas Długiego Marszu prowadził na północ armię z frontu Hunan–Guizhou–Hubei–Syczuan[10]. Odegrał istotną rolę podczas wojny chińsko-japońskiej z lat 1937–1945, walcząc w regionie Shanxi–Ningxia–Gansu[11]. Dowodził także częścią sił ChALW podczas wojny domowej w latach 1946–1950.

W 1945 wszedł w skład KC KPCh, od 1956 należał także do Biura Politycznego[12]. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej piastował urząd wicepremiera (w l. 1954-1966)[13] i stał na czele Państwowej Komisji Kultury Fizycznej i Sportu[14]. W 1955 roku został mianowany jednym z 10 marszałków ChRL[15]. W okresie rewolucji kulturalnej oskarżony o działanie na szkodę państwa, Partii oraz planowanie zamachu stanu[16], szykanowany z inspiracji Kang Shenga. Osadzony w areszcie i pozbawiony opieki lekarskiej zmarł w wyniku nieleczonej cukrzycy[17]. W 1980 roku został pośmiertnie zrehabilitowany[18].

Przypisy

  1. ↑ Xiaorong Han: Chinese Discourses on the Peasant, 1900-1949. Albany: SUNY Press, 2005, s. 124. ISBN 0-7914-6319-2.
  2. ↑ Lee Khoon Choy: Pioneers of Modern China: Understanding the Inscrutable Chinese. Singapore: World Scientific, 2005, s. 151. ISBN 981-256-464-0.
  3. ↑ Robert P. Weller, Scott E. Guggenheim: Power and Protest in the Countryside: Studies of Rural Unrest in Asia, Europe, and Latin America. Durham: Duke University Press, 1989, s. 141. ISBN 0-8223-0483-X.
  4. ↑ Graham Seal: Outlaw Heroes in Myth and History. London: Anthem Press, 2011, s. 106. ISBN 978-0-85728-792-2.
  5. ↑ John Colling: The Spirit of Yenan: A Wartime Chapter of Sino-American Friendship. Hong Kong: API Press, 1991, s. 43. ISBN 92-63-08018-6.
  6. ↑ Edward E. Rice: Mao's Way. Berkeley: University of California Press, 1974, s. 520. ISBN 978-0-520-02623-0.
  7. ↑ Alfred K. Ho: China's Reforms and Reformers. Westport, Connecticut: Greenwood Publishing Group, 2004, s. 64. ISBN 0-275-96080-3.
  8. ↑ Larry M. Wortzel: Dictionary of Contemporary Chinese Military History. Westport, Connecticut: ABC-CLIO, 1999, s. 110. ISBN 0-313-29337-6.
  9. ↑ Jonathan Fenby: Chiny : upadek i narodziny wielkiej potęgi. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009, s. 321. ISBN 978-83-240-1259-6.
  10. ↑ Encyklopedia historyczna świata. T. X. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2002, s. 134. ISBN 83-85909-72-9.
  11. ↑ Larry M. Wortzel, Robin D. S. Higham: Dictionary of Contemporary Chinese Military History. Westport, Connecticut: ABC-CLIO, 1999, s. 292. ISBN 978-0-313-29337-5.
  12. ↑ Jerzy Bayer, Waldemar Dziak: Mao. Zwycięstwa, nadzieje, klęski. Warszawa: TRIO, 2007, s. 285. ISBN 978837436-100-2.
  13. ↑ Bo Zhiyue: China's Elite Politics: Political Transition and Power Balancing. Singapore: World Scientific, 2004, s. 59. ISBN 978-981-270-041-4.
  14. ↑ Paul Close, David Askew, Xu Xin: The Beijing Olympiad: The Political Economy of a Sporting Mega-Event. New York: Routledge, 2007, s. 149. ISBN 978-0-415-35701-2.
  15. ↑ Henry Yuhuai He: Dictionary of the Political Thought of the People's Republic of China. Armonk, New York: M.E. Sharpe, 2001, s. 409. ISBN 0-7656-0569-4.
  16. ↑ Jonathan Fenby: Chiny : upadek i narodziny wielkiej potęgi. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009, s. 608. ISBN 978-83-240-1259-6.
  17. ↑ Jonathan Fenby: Chiny : upadek i narodziny wielkiej potęgi. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009, s. 627. ISBN 978-83-240-1259-6.
  18. ↑ Kwok-sing Li: A Glossary of Political Terms of the People's Republic of China. Hong Kong: Chinese University Press, 1995, s. 77. ISBN 962-201-615-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.