Hełm turniejowy (niem. Stechhelm) – typ zamkniętego hełmu rycerskiego, używanego wyłącznie w turniejach (wraz ze zbroją turniejową).
Pojawił się na przełomie XIV i XV w. na zachodzie Europy. Charakteryzował się wyjątkową zamkniętą konstrukcją, mającą minimalizować możliwość odniesienia poważnych obrażeń w starciach turniejowych, ale uniemożliwiający stosowanie go na normalnym polu bitwy, głównie ze względu na ograniczone pole widzenia[1]. Charakterystyczna jest również wyraźna pionowa grań z przodu, umożliwiająca ześlizgiwanie się kopii przeciwnika. Najpopularniejsze hełmy turniejowe to tzw. żabie pyski. W heraldyce stosowany najczęściej w herbach mieszczańskich (zob. hełm heraldyczny).
Hełm turniejowy w herbie Albrechta Dürera Wewnętrzne wyściełanie hełmu turniejowego
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym, wyd. 1981, s. 60
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.