Hardan at-Tikriti

Hardan at-Tikriti
Data i miejsce urodzenia	1925 ; Tikrit
Data śmierci	30 marca 1971
	minister obrony Iraku
Okres	od 30 lipca 1968; do 15 października 1970
Przynależność polityczna	Partia Baas
Poprzednik	Ibrahim Abd ar-Rahman Dawud
Następca	Hammad Szihab

Hardan at-Tikriti
‏حردان التكريتي‎
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	1925 ; Tikrit
Data i miejsce śmierci	30 marca 1971 ; Kuwejt
	Przebieg służby
Lata służby	przed 1963–1970
Siły zbrojne	Irackie Siły Powietrzne
Główne wojny i bitwy	zamach stanu w Iraku (luty 1963),; zamach stanu w Syrii (1963),; zamach stanu w Iraku (listopad 1963),; zamach stanu w Iraku (1968)
Późniejsza praca	polityk

Abd al-Ghaffar Hardan at-Tikriti (ur. 1925 w Tikricie, zm. 1971 w Kuwejcie) – iracki wojskowy i polityk.

Życiorys

Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Bagdadzie. Służył w siłach powietrznych. W 1961 wstąpił do partii Baas^[1]. Odegrał znaczącą rolę w planowaniu zamachu stanu przeciwko rządowi Abd al-Karima Kasima w lutym 1963, po zwycięstwie przewrotu wszedł do rządzącej krajem Narodowej Rady Dowództwa Rewolucji. W listopadzie 1963 wystąpił przeciwko przywództwu partii Baas i poparł zamach stanu zorganizowany przez prezydenta Abd as-Salama Arifa i wspierających go wojskowych. Arif mianował go ministrem obrony w nowym rządzie. At-Tikriti zachował to stanowisko do marca 1964^[1]. Pozostawał natomiast szefem sztabu sił powietrznych^[2]. Już po śmierci Abd as-Salama Arifa, w maju 1967 jego brat i następca na urzędzie Abd ar-Rahman Arif rozważał ponownie zaproszenie at-Tikritiego do rządu (razem z innymi politykami partii Baas i nacjonalistami arabskimi), ostatecznie jednak do tego nie doszło^[2].

At-Tikriti wziął udział w zamachu stanu 17 lipca 1968, w którym partia Baas odsunęła prezydenta Arifa od władzy. Osobiście poinformował głowę państwa o wydarzeniach i wywiózł go na lotnisko, skąd Arif odleciał za granicę^[1]. Wszedł do nowej Rady Dowództwa Rewolucji^[2]. Ponownie został ministrem obrony, a także wicepremierem i szefem sztabu oraz zastępcą dowódcy naczelnego irackich sił zbrojnych. 3 kwietnia 1970 razem z ministrem spraw wewnętrznych Salihem Mahdim Ammaszem, z którym szczególnie rywalizował o wpływy, został mianowany wiceprezydentem^[1].

Z Rady Dowództwa Rewolucji został wykluczony we wrześniu 1970, po tym, gdy kierowane przez niego wojska nie zdołały przyjść z pomocą Palestyńczykom w Jordanii w czasie Czarnego Września^[1]. Według Marion Farouk-Sluglett i Petera Slugletta posłużyło to jedynie jako pretekst, gdyż at-Tikritiego z irackiej elity władzy chcieli pozbyć się Ahmad Hasan al-Bakr oraz Saddam Husajn^[3].

Na emigracji w Algierii i w Kuwejcie. Zginął w Kuwejcie, zamordowany przez nieznanych sprawców, prawdopodobnie na rozkaz Saddama Husajna^[1].

Przypisy

1 2 3 4 5 6 Ghareeb E., Dougherty B.: Historical Dictionary of Iraq. Scarecrow Press, 2004, s. 238. ISBN 978-0-8108-6568-6.
1 2 3 Jamsheer H. A.: Współczesna historia Iraku. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2007, s. 107-108. ISBN 978-83-89899-82-8.
↑ Farouk-Sluglett F., Sluglett P.: Iraq Since 1958. From Revolution to Dictatorship. London & New York: I. B. Tauris, 2003, s. 135. ISBN 1-86064-622-0.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[dic-1] 1 2 3 4 5 6 Ghareeb E., Dougherty B.: Historical Dictionary of Iraq. Scarecrow Press, 2004, s. 238. ISBN 978-0-8108-6568-6.

[jam108-2] 1 2 3 Jamsheer H. A.: Współczesna historia Iraku. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2007, s. 107-108. ISBN 978-83-89899-82-8.

[3] Farouk-Sluglett F., Sluglett P.: Iraq Since 1958. From Revolution to Dictatorship. London & New York: I. B. Tauris, 2003, s. 135. ISBN 1-86064-622-0.

[1]

[2]

[3]