Harald Norpoth

Harald Norpoth w 1968
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1942 Münster
Wzrost	184 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie srebro Tokio 1964 lekkoatletyka (bieg na 5000 m) Reprezentacja  RFN Mistrzostwa Europy srebro Budapeszt 1966 bieg na 5000 m brąz Budapeszt 1966 bieg na 1500 m brąz Helsinki 1971 bieg na 5000 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Dortmund 1966 bieg na 3000 m złoto Belgrad 1969 sztafeta 3 × 1000 m złoto Grenoble 1972 sztafeta 4 × 4 okrążenia srebro Wiedeń 1970 bieg na 3000 m

Harald Norpoth (ur. 22 sierpnia 1942 w Münsterze^[1]) – niemiecki lekkoatleta startujący z barwach Republiki Federalnej Niemiec, średnio- i długodystansowiec, medalista olimpijski z 1964 z Tokio.

Rozpoczął karierę międzynarodową na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie, gdzie startujące we wspólnej reprezentacji Niemiec awansował do finału biegu na 1500 metrów, którego jednak nie ukończył wskutek upadku^[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio również startował we wspólnej reprezentacji olimpijskiej obu państw niemieckich. Zdobył tam srebrny medal w biegu na 5000 metrów, przegrywając jedynie z Amerykaninem Bobem Schulem^[1].

Na późniejszych zawodach międzynarodowych występował już w barwach RFN. Na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie zwyciężył w biegu na 3000 metrów^[3]. 7 czerwca 1966 w Kolonii ustanowił rekord Europy w biegu na 5000 metrów czasem 13:24,8^[4]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zdobył najpierw brązowy medal w biegu na 1500 metrów za swym rodakiem Bodo Tümmlerem i Francuzem Michelem Jazy’m, a trzy dni później srebrny medal w biegu na 5000 metrów (ponownie pokonał go Jazy)^[5]. W tym samym miesiącu (wrześniu) w Hagen ustanowił rekord świata w biegu na 2000 metrów wynikiem 4:57,8. Wraz z kolegami (byli to Bodo Tümmler, Walter Adams i Franz-Josef Kemper) ustanowił 13 czerwca 1968 w Fuldzie rekord świata w sztafecie 4 × 880 jardów (7:14,6)^[6].

Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku zajął 4. miejsce w biegu na 1500 metrów, a finału biegu na 5000 metrów nie ukończył^[1]. Został złotym medalistą europejskich igrzysk halowych w 1969 w Belgradzie w sztafecie 3 × 1000 m (razem z Norpothem biegli Anton Adam i Walter Adams)^[7]. Podczas pierwszych halowych mistrzostw Europy w 1970 w Wiedniu zajął 2. miejsce w biegu na 3000 metrów^[8]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach wywalczył brązowy medal w biegu na 5000 metrów (pokonali go Fin Juha Väätäinen i Francuz Jean Wadoux)^[9]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble zwyciężył w sztafecie 4 × 4 okrążenia (razem z nim biegli Thomas Wessinghage, Paul-Heinz Wellmann i Franz-Josef Kemper)^[10]. W swym ostatnim występie na wielkiej międzynarodowej imprezie, na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, zajął 6. miejsce w finale biegu na 5000 m.

Norpoth był mistrzem RFN w biegu na 1500 metrów w latach 1862–1964, wicemistrzem w 1965 i brązowym medalistą w 1961^[11]. W biegu na 5000 metrów był nieprzerwanie mistrzem RFN w latach 1966–1973^[12]. W 1970, 1972 i 1973 zdobył również mistrzostwo w sztafecie 4 × 1500 metrów^[13] oraz w biegu przełajowym na długim dystansie w 1964 i na krótkim dystansie w latach 1966–1968 i 1970–1972^[14]. W hali był mistrzem RFN w biegu na 1500 metrów w 1962, 1963, 1970 i 1971^[15], a także w sztafecie 3 × 1000 metrów w latach 1966–1968, 1972 i 1973^[16].

Był rekordzistą RFN w biegu na 1500 metrów z czasem 3:41,2, uzyskanym 20 września 1962 w Hamburgu i czterokrotnie w biegu na 5000 metrów do rezultatu 13:20,49 osiągniętego 12 lipca 1973 w Monachium^[17].

Po zakończeniu kariery sportowej Norpoth był nauczycielem sportu w szkole sportowej Bundeswehry w Warendorfie.

Rekordy życiowe

• bieg na 1500 metrów – 3:39,7 (17 września 1966, Warszawa)
• bieg na milę – 3:57,2 (7 września 1971, Berlin)
• bieg na 5000 metrów – 13:20,49 (12 lipca 1973, Monachium)^[18]

Przypisy