Fluorowcowodory, halogenowodory – nieorganiczne związki chemiczne fluorowców (halogenów) z wodorem. Do związków tych zalicza się:
| Nazwa związku | Wzór sumaryczny | Struktura związku | Model cząsteczki |
|---|---|---|---|
| fluorowodór | HF |  |  |
| chlorowodór | HCl |  |  |
| bromowodór | HBr |  |  |
| jodowodór | HI |  |  |
| astatowodór | HAt |  |  |
Wszystkie fluorowcowodory w warunkach standardowych są gazami (właściwości astatowodoru nie zostały jeszcze (2014) zbadane[1]). W ich cząsteczkach występują wiązania kowalencyjne pomiędzy atomem wodoru a niemetalem.
Fluorowcowodory są dobrze rozpuszczalne w wodzie, a ich roztwory są mocnymi kwasami (z wyjątkiem średnio mocnego kwasu fluorowodorowego). Sole fluorowcowodorów nazywane są halogenkami.
Znane są także pseudohalogenowodory, czyli analogiczne związki wodoru, w których zamiast atomu halogenu znajduje się grupa pseudohalogenowa. Należą do nich np. cyjanowodór i azotowodór[2].
Przypisy
- ↑ Enrique J. Baran. Vibrational Properties of Hydrogen Astatide, HAt. „Zeitschrift für Naturforschung A”. 59 (3), s. 133–135, 2014. DOI: 10.1515/zna-2004-0306.
- ↑ pseudohalogens, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.P04930, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
Bibliografia
- Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 158, ISBN 83-7183-240-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.