Hala Radziechowska – położony na wysokości 980–1050 m ciąg wielkich polan w Paśmie Baraniej Góry i Skrzycznego w Beskidzie Śląskim, po obu stronach grzbietu między szczytami Glinnego i Magurki Radziechowskiej. Nazwa pochodzi od wsi Radziechowy, pierwotnie nazywano te polany Jaworzyną[1].

Jest to jedna z najwyżej w Beskidzie Śląskim położonych hal pasterskich i także jedna z największych. Znajduje się w obrębie wsi Radziechowy w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Radziechowy-Wieprz[2], ale wbrew swojej nazwie wypasali na niej górale z Ciśca, a potem z Podhala. Przez długi czas na hali stały szałasy, zaznaczane na dawnych mapach[1] i w związku z tym dla polan tych (jak i innych wypasanych polan beskidzkich) utarła się nazwa hala. Według badań prowadzonych przez Ludomira Sawickiego w 1914 r. na tutejszym szałasie (zwanym „Na Magórze”) wypasano 40 owiec i 15 krów[3]. W latach powojennych pasterstwo zaczęło zanikać. Gospodarstwo pasterskie lokowano przeważnie w górnej części „hali” – ostatni, zbudowany na zrąb szałas spłonął na początku ostatniej dekady XX w. Obecnie w sezonie letnim odbywa się tu jeszcze (choć nieregularnie) wypas owiec. Hala jest dobrym punktem widokowym na płaski wał masywu Baraniej Góry, pasmo Wielkiej Raczy, Wielkiej Rycerzowej i inne szczyty Beskidu Żywieckiego, widoczne są także Skrzyczne, Ostre i Muronka[1].

Szlak turystyczny

Przez Halę Radziechowską prowadzi czerwony Główny Szlak Beskidzki z Węgierskiej Górki na Baranią Górę:

szlak turystyczny czerwony Węgierska Górka – Glinne – Hala Radziechowska. Odległość 6,8 km, suma podejść 620 m, czas przejścia 2:40 godz., z powrotem 1:40 godz.
szlak turystyczny czerwony Hala Radziechowska – Magurka Radziechowska – Magurka Wiślańska – Przełęcz nad Roztocznym – Barania Góra. Odległość 4,5 km, suma podejść 190 m, czas przejścia 1:15 godz., z powrotem 1:10 godz.[4]

Przypisy

  1. 1 2 3 Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7.
  2. ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-05-30].
  3. ↑ KLudomir Sawicki, Szałaśnictwo w Górach Żywieckich (Wędrówki pasterskie w Karpatach IV), „Materiały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne”, 14, Kraków: Akademia Umiejętności, 1919, s. 184–195 (pol.).
  4. ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.