Hala Boracza i schronisko PTTK
Hala Boracza i widok na Prusów
Hala Boracza

Hala Boracza – hala pasterska położona w Beskidzie Żywieckim w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki, na przełęczy o wysokości około 860 m, pomiędzy szczytem Prusowa (1010 m) a wierzchołkiem 998 m na północno-zachodnim grzbiecie Redykalnego Wierchu. Hala zajmuje siodło tej przełęczy, opada też dość nisko w północno-wschodnim kierunku do doliny Żabniczanki i w zachodnim do doliny Milowskiego Potoku[1].

Nazwa hali pochodzi najprawdopodobniej od nazwiska właściciela, w okolicach występuje bowiem nazwisko Borak. Na hali znajduje się niewielkie osiedle należące administracyjnie do Żabnicy oraz schronisko PTTK na Hali Boraczej. Zostało wybudowane w 1926 przez Żydowskie Towarzystwo Sportowe „Makkabi” z Bielska. Odbudowane w 1932 po pożarze (według innej wersji wybudowano nowy obiekt, gdyż stary był za mały[2]). Od 1946 ponownie udostępnione turystom – najpierw przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, a następnie Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze[3][4].

Dawniej rejon Hali Boraczej pokrywały pola uprawne. Uprawiano głównie owies i ziemniaki. Pozostałością po nich są liczne kupy zbieranych z pól kamieni, które składowano z reguły pod jarzębinami. Po zaprzestaniu uprawy dawne pola zarosły roślinnością trawiastą, wśród której wyróżnia się około 40-60 gatunków roślin kwiatowych. Wiosną masowo zakwita rzeżucha łąkowa[5]. Dzięki środkom z „Programu aktywizacji gospodarczej oraz zachowania dziedzictwa kulturowego Beskidów i Jury Krakowsko-Częstochowskiej OWCA plus"objęta została wypasem owiec.

W rejonie hali znajduje się najbardziej znana jaskinia Beskidu Żywieckiego – Jaskinia w Boraczej i węzeł 6 szlaków turystycznych. Hala jest dobrym punktem widokowym na Grupę Romanki i Lipowskiego Wierchu, Suchą Górę oraz doliny Żabniczanki i Soły[5].

Nazwą Hala Boracza obejmuje się trawiaste obszary w rejonie przełęczy, oprócz tej hali w pobliżu jest jeszcze hala Cukiernica Niżna położona za niewielkim pasem lasu na grzbiecie Redykalnego Wierchu oraz położone niżej polana i osiedle Studzianka[6].

Szlaki piesze na Halę Boraczą

szlak turystyczny niebieski – z Węgierskiej Górki przez Prusów – 3 h, 2.10 h
szlak turystyczny czarny – z Żabnicy Skałki – 1.10 h, 50 min
szlak turystyczny zielony – z Milówki – 2.15 h, 1.45 h
szlak turystyczny niebieski – z Rajczy – 3 h, 2 h
szlak turystyczny żółty szlak turystyczny czarny – z Rajczy przez Halę Redykalną – 4 h, 3.15 h
szlak turystyczny zielony – z Hali Lipowskiej – 1.30 h, 2 h.

Przypisy

  1. ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
  2. ↑ Edward Moskała: Schroniska górskie PTTK w województwie bielskim. Warszawa-Kraków: PTTK Wydawnictwo „Kraj”, 1983, s. 144. ISBN 83-00-00548-X.
  3. ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
  4. ↑ Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Żywiecki. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 78–92. ISBN 978-83-925599-4-8.
  5. 1 2 Na podstawie zamontowanej na hali tablicy ścieżki edukacyjnej „Węgierska Góra – Romanka”
  6. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-09-10].


Hala Boracza i panorama widokowa na Grupę Lipowskiego Wierchu i Romanki
Hala Boracza i panorama widokowa na Grupę Lipowskiego Wierchu i Romanki
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.