HMS C27
ilustracja
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

4 czerwca 1908

Wodowanie

22 kwietnia 1909

 Royal Navy
Wejście do służby

14 sierpnia 1909

Wycofanie ze służby

5 kwietnia 1918

Los okrętu

samozatopienie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

295 ton (wynurzony),
320 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

13 węzłów na powierzchni
8 węzłów zanurzony

Zasięg

3700 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

HMS C27 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w Zakładach Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 22 kwietnia 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 14 sierpnia 1909 roku.

W 1914 roku C27 stacjonował w Leith przydzielony do Siódmej Flotylli Okrętów Podwodnych (7th Submarine Flotilla) pod dowództwem Claudea C. Dobsona[1]. Po włączeniu się Wielkiej Brytanii do I wojny światowej, jednostka patrolowała akweny Morza Północnego (1915) oraz Morza Bałtyckiego (1915–1918). 20 lipca 1915 roku wraz z trawlerem Prince Louise C27 zatopił niemiecki okręt podwodny SM U-23 w obszarze morskim pomiędzy Orkadami, a Szetlandami. Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga, 5 kwietnia 1918 roku, załoga zatopiła C27 około 1,5 kilometra od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[2].

W sierpniu 1953 roku wrak okrętu został wydobyty i zezłomowany w Finlandii.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.