Gwiazdosz angielski (Geastrum berkeleyi Massee) – gatunek grzybów należący do rodziny gwiazdoszowatych (Geastraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Geastrum, Geastraceae, Geastrales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1889 r. George Edward Massee^[1]. Synonim: Geastrum berkeleyi var. continentale V.J. Staněk 1958^[2].

Józef Teodorowicz w 1939 r. nadał mu polską nazwę gwiazdosz podżłobiony, Wanda Rudnicka-Jezierska w 1991 r. zmieniła ją na gwiazdosz angielski^[3].

Występowanie i siedlisko

Pomimo tego, że jest bardzo rzadkim grzybem, ma szerokie rozmieszczenie geograficzne, jego występowanie zostało udokumentowane w Europie Północnej i Wschodniej, w krajach takich jak Austria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Wielka Brytania, Węgry, Holandia, Polska, Słowacja, Hiszpania, Szwecja i Turcja oraz w częściach Azji Wschodniej, takich jak Chiny i Japonia. W Polsce gatunek uznawany był za wymarły, dopóki nie odkryto go rosnącego w rezerwacie pod Chęcinami^[4]. W Polsce gatunek podlega ochronie ścisłej od 1983 r.

G. berkeleyi można odróżnić od innych gatunków Geastrum dzięki obecności płaskich, bipiramidalnych kryształów szczawianu wapnia znajdujących się na jego endoperydium^[5].

Przypisy