Grzegorz Górski
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1961
Toruń

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: historia państwa i prawa
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1988 – prawo
UMK

Habilitacja

16 grudnia 1996 – prawo
UW

Grzegorz Kazimierz Górski (ur. 14 grudnia 1961 w Toruniu) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, adwokat, polityk, samorządowiec, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny m.in. Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i Toruńskiej Szkoły Wyższej – Kolegium Jagiellońskiego, od 2011 do 2014 sędzia Trybunału Stanu.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1985 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W 1988 uzyskał na UMK stopień doktora, a w 1996 habilitował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.

Od 1988 do 1992 pracował w Zakładzie Historii Pomorza Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. W 1994 został wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1997 został kierownikiem Katedry Historii Prawa i Państwa na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego KUL. W 1998 został profesorem nadzwyczajnym na tym wydziale. Obejmował również stanowiska profesorskie na innych uczelniach (Akademia Obrony Narodowej, Akademia Sztuki Wojennej, Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle „Orgmasz”, Pomorska Szkoła Wyższa w Starogardzie Gdańskim, Kolegium Jagiellońskie)[1].

W latach 2004–2007 był rektorem Warszawskiej Szkoły Wyższej – Collegium Varsoviense, a od 2006 do 2008 dyrektorem Instytutu Organizacji i Zarządzania w Przemyśle ORGMASZ w Warszawie. Został także partnerem w kancelarii prawnej oraz przewodniczącym rady nadzorczej Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych[2].

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał w 2002 Leszek Ćwikła[3].

Działalność polityczna

W 1981 został wiceprzewodniczącym zarządu uczelnianego Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UMK. Działał w Duszpasterstwie Akademickim. W 1987 wszedł w skład zarządu Klubu Chrześcijańsko-Demokratycznego, a następnie zarządu głównego Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy. W 1990 wstąpił do Porozumienia Centrum. Zasiadał w radzie politycznej tej partii.

Od grudnia 1990 do grudnia 1991 był doradcą premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego, a od grudnia 1991 do czerwca 1992 podsekretarzem stanu w Urzędzie Rady Ministrów.

Od 1995 do 1998 zasiadał w radzie naczelnej Ruchu Odbudowy Polski. Współpracował z Ruchem na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych. W 2002 współtworzył w Toruniu Obywatelski Komitet Wyborczy, z ramienia którego bez powodzenia kandydował na urząd prezydenta miasta. W 2006 ponownie bezskutecznie ubiegał się o to stanowisko z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. Z listy tej partii został w tym samym roku wybrany do rady miasta. W 2007 wstąpił do PiS. W wyborach w 2010 ponownie wybrany na radnego Torunia[4].

W wyborach parlamentarnych w 2011 był kandydatem PiS do Senatu w okręgu grudziądzkim[5]. 17 listopada 2011 Sejm VII kadencji wybrał go na członka Trybunału Stanu, zrezygnował z tej funkcji z dniem 13 października 2014[6]. W tym samym roku bez powodzenia kandydował do sejmiku kujawsko-pomorskiego.

W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na stanowisko sędziego Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego[7]. Krajowa Rada Sądownictwa jednak w sierpniu 2018 odrzuciła jego kandydaturę[8].

Publikacje

  • Administracja Polski Podziemnej w latach 1939–1945. Studium historyczno-prawne, Fundacja Inicjatyw Lokalnych Pomerania, Toruń 1995.
  • Ustrój Polskiego Państwa Podziemnego 1939–1945. Studium historyczno-prawne, Wydawnictwo KUL, Lublin 1995.
  • Wrzesień 1939. Rozważania alternatywne, Bellona, Warszawa 2000.
  • Historia ustrojów państw (współautor), Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2001.
  • Historia administracji, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2002.
  • Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych. Od powstania do wojny secesyjnej, Fundacja Pomerania, Toruń 2002.
  • Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych do roku 1930, Wydawnictwo KUL, Lublin 2006.
  • Wrzesień 1939. Nowe spojrzenie, White Plum, Toruń 2014.

Życie prywatne

Jego córką jest Joanna Górska-Szymczak, która w 2015 została rektorem Toruńskiej Szkoły Wyższej – Kolegium Jagiellońskiego[9][10].

Przypisy

  1. ↑ Dr hab. Grzegorz Górski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-01-11].
  2. ↑ Rada Nadzorcza. pwpw.pl. [dostęp 2017-01-11].
  3. ↑ Leszek Ćwikła, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-07-30].
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2017-01-11].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2017-01-11].
  6. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 995
  7. ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r.. krs.pl, 1 sierpnia 2018. [dostęp 2020-02-20].
  8. ↑ Mariusz Jałoszewski: Ziobro wygrał z Pawłowicz. Zaradkiewicz będzie w SN, bo zmienił zdanie o definicji małżeństwa. oko.press, 28 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-28].
  9. ↑ Politycy PiS-u z Torunia nie spierali się tak bardzo od lat. Interweniował już Jarosław Kaczyński. pomorska.pl, 19 marca 2014. [dostęp 2017-01-11].
  10. ↑ PANI DR JOANNA GÓRSKA-SZYMCZAK NOWYM REKTOREM KOLEGIUM JAGIELLOŃSKIEGO. tsw.edu.pl, 7 grudnia 2015. [dostęp 2017-01-11].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.