Gramatyka historyczna (diachroniczna) – gramatyka demonstrująca rozwój języka w ujęciu diachronicznym, czyli na przestrzeni wieków. W jej ramach sprawdza się, jakie zmiany zaszły w poszczególnych elementach systemu językowego: fonetycznym, słowotwórczym, fleksyjnym i składniowym[1]. Przeciwstawiana gramatyce synchronicznej[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Polański 1999 ↓, s. 213.
- ↑ Polański 1999 ↓, s. 213, 215.
Bibliografia
- Kazimierz Polański (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.