The Good Girl Gone Bad – druga trasa barbadoskiej piosenkarki Rihanny po Rihanna 2006 Tour w 2006 roku. Album promuje płyta Good Girl Gone Bad. Trasa rozpoczynała się 15 września 2007 roku w mieście Vancouver w Kanadzie, a kończyła 24 stycznia 2009 roku w Tokio, w Japonii. W ciągu sześciu miesięcy artystka wykonała 79 koncertów. Trasę supportowali Akon, Ciara, David Jordan, Chris Brown, Maria Jose oraz różni mniej znani artyści w Europie. Pierwotnie trasa miała się skończyć 13 lutego 2009 roku w Azji. Odwołano koncerty po 8 lutego 2009 z powodu ciężkiego stanu Rihanny, który został spowodowany pobiciem Barbadoski przez Chrisa Browna. 19 marca Rihanna odwiedziła Polskę, wystąpiła na warszawskim Torwarze. Była to druga wizyta artystki w Polsce, pierwsza miała miejsce 25 sierpnia 2007 roku na Coke Live Music Festival w Krakowie. DVD z koncertu Good Girl Gone Bad Live w Manchesterze zostało wydane 17 czerwca 2008 roku.

O trasie

Rihanna śpiewająca S.O.S

Trasa była pierwszą trasą pod hasłem Rihanny^[1]. Przedstawiono w niej całkiem nowy wizerunek, w którym Rihanna nosiła bardzo prowokujące kostiumy ze skóry w stylu sado maso^[2]. Na koncertach było więcej ostrzejszych brzmień niż na płytach. Piosenkarka chciała być złą dziewczyną. Na scenie znajdowały się duże schody, dwa duże ekrany LCD, które pokazywały Rihannę i specjalne ujęcia. Było też sześć ekranów mniejszych, rozstawione po trzy po lewej i trzy po prawej. Na scenie znajdowały się tysiące różnokolorowych świateł. Na środku znajdował się też wielki ekran LCD, który pokazywał Robyn z bliska. Zespół grający znajdował się po obu stronach sceny, za chórkiem znajdowały się rekwizyty, które artystka wraz z tancerzami wykorzystywała podczas poszczególnych piosenek. Scena była wypełniona pirotechnicznymi gadżetami. Rihanna podczas piosenki "Disturbia" i "Unfaithful" znajdowała się w powietrzu.

Akon został wybrany jako support na koncertach w Ameryce Północnej. Ciara supportowała wszystkie koncerty w Wielkiej Brytanii w grudniu, a David Jordan w tym samym kraju w marcu. Adam Tensta dołączył do występów w Europie w marcu 2008 roku. Chris Brown i Rihanna dawali wspólne koncerty w Australii, Nowej Zelandii i na Filipinach. W Meksyku show otwierała gwiazda pop Maria Jose, która wykonała trzy swoje pierwsze single, a następnie swój nowy "No Soy Una Señora". W grudniu 2007 roku Rihanna odwołała koncerty w mieście: Nottingham, Birmingham i Bournemouth w bardzo krótkim czasie na podstawie zlecenia lekarza. Jednak koncerty w Birmingham i Nottingham ostatecznie odbyły się późniejszych dniach^[2]. 7 listopada 2008 roku w Sydney, w Australii Rihanna zbiegła ze sceny podczas wykonywania "Umbrelli" wspólnie z Chris Brownem^[3]. TMZ poinformował, że Rihanna nie czuła się dobrze z powodu braku klimatyzacji^[4]. 12 i 13 lutego 2009 roku zostały anulowane koncerty w Azji, z powodu ataku Browna na Rihannę^[5].

Odbiór

Artystka podczas koncertu w Brisbane

Mike Usinger z magazynu The Georgia Straight dał mieszaną recenzję podczas koncertu w Vancouver na GM Place, mówiąc: "urodzona na Barbadosie musi się wiele nauczyć o zajęciu się publicznością"^[6]. Usinger skomentował, że "Najuprzejmiejsze, co można powiedzieć o Rihannie jest to, że pokazała pewną poprawę od ostatnich koncertów. Tak jak na początku scena już nie wydaje się być głucha^[6]". Jason Macneil z Canadian Online Explorer wydał pozytywną recenzję z koncertu w Amfiteatrze Molsona, pisząc: "Piosenkarka stworzyła dość oszałamiające wrażenie, otwarcie z "Pon de Replay" i ta seksowna, dominacja czarnej skóry^[7]." Podczas widowiska zaplanowanego na 13 lutego w Malezji, konserwatywna islamska strona Malezji zaleciła, że trasa koncertowa Rihanny powinna być zabroniona z powodu jej kusych strojów^[8][9][10]. Cheryl Leong z MTV Southeast Asia skomentowała koncert, mówiąc: "Nie cieszyłam się na koncercie. I to nie był dobry pomysł. Niemniej jednak zrobiła to, co robi najlepiej, czyli wykonała całą kolekcję singli 1# "na żywo"^[1].

Transmisje i nagrania

24 września 2007 roku koncert z Bell Centre w Montrealu, w Kanadzie został nagrany, udostępniony online oraz transmitowany na kanale na MSN Music w 2007 roku. Nagranie szybko stało się popularne i pobiło rekordy, ponieważ było oglądane ponad milion razy w ciągu pierwszego tygodnia. Koncert Rihanny był najchętniej transmitowanym show jakiegokolwiek artysty na MSN Music w 2007 roku^[11]. Show Rihanny w Ischgl, w Austrii z 1 grudnia 2007 roku zostało nagrane i odtworzone na antenie telewizji austriackiej. Koncert był darmowy. Pokaz z Manchester Evening News Arena w Manchesterze w Anglii z 6 grudnia 2007 roku został nagrany i wydany później 17 czerwca 2008 roku, pod tytułem Good Girl Gone Bad Live. DVD zawiera również dokumentację Rihanny i jej zespołu z podróży i życia w trasie. 16 listopada 2008 roku koncert w Fort Bonifacio, w Manili na Filipinach zgromadził ponad 70 000 osób. Koncert był sponsorowany przez MTV Philippines i Globe Telecom^[12].

Support

• Akon (Ameryka Północna tylko)
• Kardinal Offishall (Kanada tylko)
• Ray Lavender (Londynn, Kanada)
• Kat DeLuna (Lincroft)
• Ciara (Europa, UK tylko)
• DanceX (Wybrane koncerty)
• David Jordan (Europa, UK tylko)
• Chris Brown (Oceania)
• María José (Meksyk)

Lista utworów

Daty koncertów

Data	Miasto	Państwo	Miejsce
Ameryka Północna[13][14]
15 września 2007[mini 1]	Vancouver	Kanada	Rogers Arena
17 września 2007	Grande Prairie		Canada Games Arena
18 września 2007	Calgary		Stampede Corral
19 września 2007	Saskatoon		Credit Union Centre
22 września 2007	Toronto		Molson Amphitheatre
23 września 2007	London		John Labatt Centre
24 września 2007	Montreal		Bell Centre
25 września 2007	Québec		Pavillon de la Jeunesse
27 września 2007	Moncton		Moncton Coliseum
28 września 2007	Saint John		Harbour Station
30 września 2007	Halifax		Halifax Metro Centre
2 października 2007	Arlington	Stany Zjednoczone	Texas Hall
5 października 2007	Rochester		Rochester Institute of Technology
11 października 2007	Nowy Jork		Nokia Theatre Times Square
13 października 2007	Lincroft, New Jersey		Brookdale Community College
18 października 2007	State College, Pensylwania		Bryce Jordan Center
19 października 2007[mini 2]	Filadelfia		Wells Fargo Center
20 października 2007	Phoenix		Arizona Veterans Memorial Coliseum
23 października 2007	Los Angeles		House of Blues
Europa[14][15]
11 listopada 2007	Paryż	Francja	Le Zénith
13 listopada 2007
14 listopada 2007	Bazylea	Szwajcaria	St. Jakobshalle
20 listopada 2007	Kolonia	Niemcy	Palladium
21 listopada 2007	Amsterdam	Holandia	Heineken Music Hall
22 listopada 2007	Bruksela	Belgia	Forest National
23 listopada 2007	Frankfurt nad Menem	Niemcy	Jahrhunderthalle
24 listopada 2007	Belgrad	Serbia	Belgradzka Arena
26 listopada 2007	Berlin	Niemcy	Columbiahalle
27 listopada 2007	Bratysława	Słowacja	Sibamac Arena
30 listopada 2007	Sofia	Bułgaria	Prince Alexander of Battenberg Square
1 grudnia 2007[mini 3]	Ischgl	Austria	Ischgl
2 grudnia 2007	Dublin	Irlandia	Royal Dublin Society
3 grudnia 2007	Belfast	Wielka Brytania	Odyssey
6 grudnia 2007	Manchester		Manchester Evening News Arena
7 grudnia 2007	Sheffield		Sheffield Arena
13 grudnia 2007	Newcastle upon Tyne		Metro Radio Arena
14 grudnia 2008	Glasgow		Scottish Exhibition and Conference Centre
16 grudnia 2007	Londyn		Wembley Arena
17 grudnia 2007	Brighton		The Brighton Centre
18 grudnia 2007	Birmingham		National Exhibition Centre
19 grudnia 2007	Cardiff		Cardiff International Arena
20 grudnia 2007	Nottingham		National Ice Centre
26 lutego 2008	Dublin	Irlandia	RDS Simmonscourt
27 lutego 2008
2 marca 2008	Belfast	Wielka Brytania	Odyssey Arena
3 marca 2008	Aberdeen		Aberdeen Exhibition and Conference Centre
5 marca 2008	Liverpool		Echo Arena
6 marca 2008	Bournemouth		Bournemouth International Centre
7 marca 2008	Londyn		The O2 Arena
10 marca 2008	Kopenhaga	Dania	Ballerup Super Arena
12 marca 2008	Sztokholm	Szwecja	Hovet
14 marca 2008	Helsinki	Finlandia	Hartwall Areena
16 marca 2008	Tallin	Estonia	Saku Suurhall
17 marca 2008	Ryga	Łotwa	Arēna Rīga
19 marca 2008	Warszawa	Polska	Hala Torwar
20 marca 2008	Praga	Czechy	T-Mobile Arena
22 marca 2008	Düsseldorf	Niemcy	Philipshalle
23 marca 2008	Moskwa	Rosja	Olympic Stadium
Japonia[16]
5 kwietnia 2008	Tokio	Japonia	Makuhari Messe
Ameryka Północna
4 lipca 2008[mini 4]	Nowy Orlean	Stany Zjednoczone	Louisiana Superdome
Afryka
12 lipca 2008	Casablanca	Maroko	Stade Mohamed V (Jej największy koncert podczas trasy)
Oceania[17]
27 października 2008	Auckland	Nowa Zelandia	Vector Arena
28 października 2008
29 października 2008	Wellington		TSB Bank Arena
31 października 2008	Brisbane	Australia	Brisbane Entertainment Centre
1 listopada 2008
3 listopada 2008	Adelaide		Adelaide Entertainment Centre
4 listopada 2008	Melbourne		Rod Laver Arena
5 listopada 2008
7 listopada 2008	Sydney		Acer Arena
8 listopada 2008
9 listopada 2008
11 listopada 2008	Perth		Burswood Dome
Azja[18]
13 listopada 2008	Singapur	Singapur	Singapore Indoor Stadium
16 listopada 2008	Manila	Filipiny	The Fort Bonifacio Open Field
Ameryka Północna[19]
22 stycznia 2009	Monterrey	Meksyk	Monterrey Arena
24 stycznia 2009	Meksyk		Palacio de los Deportes

Sprzedaż biletów (świat)

Personel

Producenci

• Anthony Randall (kierownik produkcji)
• JP Firmin (menedżer trasy)
• Mark Dawson (ochrona)
• Fankie Fuccile (menedżer sceny)
• Alex MacLeod (inżynier trasy)
• Dave Berrera (obsługa sceny)
• Alex Skowron (główny oświetleniowiec)
• TJ Thompson (montażysta)
• Simon James (asysta)
• David Kirkwood (inżynier wnętrza)
• Richard Galercki (inżynier monitoringu)
• Elizabeth Springer (garderoba)

Zespół

• Rihanna (główny wokal)
• Kevin Hastings (klawisze)
• Eric Smith (gitara basowa)
• David Haddon (perkusja)
• Adam Ross (gitara prowadząca)
• Richard Fortus (gitara od września 2008-lutego 2009)
• Ashleigh Haney (wokal wspierający)
• Erica King (wokal wspierający)

Tancerze

• Victoria Parsons (kapitan)
• Rachel Markarian
• Bryan Tanaka
• Julius Law

Styliści

• Ursula Stephen (włosy)
• Mylah Morales (make-up)
• Lysa Cooper (stylista)
• Mariel Haenn (stylista)
• Hollywood (stylista)

Przypisy