Gogolewo
wieś
Ilustracja
Dwór w Gogolewie
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

śremski

Gmina

Książ Wielkopolski

Wysokość

60 m n.p.m.

Liczba ludności (2006)

120

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

63-130[1]

Tablice rejestracyjne

PSE

SIMC

0587229

Położenie na mapie gminy Książ Wielkopolski
Mapa konturowa gminy Książ Wielkopolski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Położenie na mapie powiatu śremskiego
Mapa konturowa powiatu śremskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Ziemia52°05′21″N 17°15′50″E/52,089167 17,263889[2]

Gogolewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.

Położenie

Wieś położona na lewym brzegu Warty, 4 km na północ od Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4076 z Sroczewa do Świączynia, we wsi znajduje się skrzyżowanie z drogą powiatową nr 4083 do Książa Wielkopolskiego[3].

Historia

Widok ogólny wsi

Pierwsza historyczna wzmianka o Gogolewie pochodzi z 1149 roku, kiedy to Sędziwoj podarował Gogolewo klasztorowi świętego Wincentego we Wrocławiu. Jest to również jedna z pierwszych udokumentowanych wzmianek o miejscowościach z powiatu śremskiego. W późniejszych wiekach Gogolewo było dziedzictwem starodawnego rodu Doliwów z Rozdrażewa. Przedstawiciel tego rodu, który podpisywał się Paszek z Gogolewa, to podkomorzy kaliski, późniejszy sędzia poznański właściciel Gogolewa, Lutogniewa, Rozdrażewa i Kępy w latach 1392-1425. Wspomniany Paszek zbudował pierwszy kościół w Gogolewie pod wezwaniem świętych Jana Ewangelisty i Stanisława. Świątynia ta konsekrowana została 23 października 1390 roku. Następnie właścicielami Gogolewa przez około 200 lat, aż do roku 1640, byli Rozdrażewscy - Jarosław, Jan, Wacław oraz ich potomkowie. Następnymi właścicielami byli Mielińscy, Cieleccy, Grzymułtowscy, Grabowscy, od których w połowie XVIII wieku majątek zakupił Ludwik Skrzetuski, syn Mateusza i Doroty Korzbok Zawadzkiej.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Zabytki

Zabytkami prawnie chronionymi są[4][5]:

  • kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z 1779 r., drewniany, z barokowym wyposażeniem;
  • drewniana dzwonnica kryta gontem z końca XVIII w.;
  • cmentarz przy koścle z XVIII w.;
  • dwór z końca XVIII w., z dachem naczółkowym i nowszym XIX w. gankiem, przykład polskiej architektury klasycystycznej, usytuowany na planie czworokąta, parterowy budynek usadowiony na pięknych kolebkowo sklepionych piwnicach (dwór podpiwniczony jest w ¾); przykryty wysokim naczółkowym dachem z użytkową częścią poddasza, z czterokolumnowym portykiem zwieńczony trójkątnym tympanonem. Pierwotnie podjazd i wejście do dworu znajdowało się od południa i prowadziło przez dziedziniec folwarku. Dwór został przebudowany w połowie XIX w., by zgodnie z ówczesną polską tradycją, rozdzielić zabudowania folwarczne od siedziby ziemiańskiej. Zespół rezydencjonalny obejmuje niewielki wiejski park, z kilkoma kilkusetletnimi drzewami (jesionem wyniosłym, dębem czerwonym i szypułkowym oraz jesionami wyniosłymi) oraz usytuowaną w bezpośrednim sąsiedztwie dworu piękną rozłożystą lipą drobnolistną.

Innym obiektem we wsi jest kapliczka z barokową drewnianą figurą św. Jana Nepomucena z XVIII w[4].

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 320 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34276
  3. ↑ Powiatowy Zarząd Dróg w Śremie: Wykaz dróg powiatowych. [dostęp 2009-07-06].
  4. 1 2 Książ Wielkopolski. W: Zbigniew Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. Śrem: Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2001, s. 34. ISBN 83-910942-7-8.
  5. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-09-21].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.