 Głowa gończego niemieckiego | |
| Inne nazwy |
Deutsche Bracke, German Hound |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
45 – 53 cm |
| Masa |
ok. 20 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, Sekcja 1.3, |
Gończy niemiecki – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji małych psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Ogólna charakterystyka
Niemiecki gończy jest rasą psa wyhodowaną do polowań na drobną zwierzynę, taką jak np. zające. Wzorzec został opracowany i ogłoszony w 1995 roku, pomimo tego, że rasa posiada swoją wcześniejszą historię.
Gończego niemieckiego charakteryzuje spokój, zrównoważenie oraz zapał do pracy na zróżnicowanym terenie łowieckim.
Sylwetka tego gończego jest proporcjonalna, o głowie długiej i suchej, stopie słabo zaznaczonym. Uszy są obwisłe, długie i płasko przylegające. Ogon jest długi i szblasto wywinięty.
Szata posiada włos krótki, przylegający i zwarty. Umaszczenie może być:
- płowe
- płowe z czarnym nalotem
- płowe z czarnym lub ciemnoszarym czaprakiem.
Białe znaczenia występują na czole, grzbiecie nosa, piersiach, łapach oraz końcówce ogona.
Przypisy
Bibliografia
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 104. ISBN 83-7073-122-8.
- Encyklopedia Larousse "Psy"