Gołębiak długosterny
Zenaida macroura[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

gołębiowe

Rodzina

gołębiowate

Podrodzina

gołębie

Rodzaj

Zenaida

Gatunek

gołębiak długosterny

Synonimy
  • Columba macroura Linnaeus, 1758[1]
  • Zenaidura macroura (Linnaeus, 1758)[2]
  • Columba carolinensis Linnaeus, 1766[2]
  • Ectopistes carolinensis (Linnaeus, 1766)[2]
Podgatunki
  • Z. m. marginella (Woodhouse, 1852)
  • Z. m. carolinensis (Linnaeus, 1766)
  • Z. m. macroura (Linnaeus, 1758)
  • Z. m. clarionensis (C. H. Townsend, 1890)
  • Z. m. turturilla (Wetmore, 1956)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     tylko w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     tylko zimuje

     introdukowany (Hawaje)

Gołębiak długosterny[4], gołębiak karoliński[5], gołąb karoliński[2] (Zenaida macroura) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.

Morfologia

Wygląd
Wierzch ciała brązowy pokryty ciemnymi plamkami. Głowa, przód szyi oraz spód ciała różowopłowe. Ogon długi, klinowaty, sterówki są biało zakończone. Głowa mała, z niebieską obrączką oczną oraz ciemną plamką na pokrywach usznych. Szyja smukła, purpurowy połysk na jej bokach (ledwo widoczny u samicy). Nogi czerwone.
Rozmiary
Długość ciała: 28–33 cm, samiec większy. Rozpiętość skrzydeł: 37–45 cm[6].
Masa ciała
Waży od 85 do 170 g[6].

Zasięg występowania

Pospolity w Ameryce Północnej – od południowej Kanady po Panamę. W latach 60. XX wieku introdukowany na Hawajach[7].

Ekologia i zachowanie

Środowisko
Zamieszkuje miasta, farmy, pobliże dróg, zarośla i zadrzewienia na otwartych terenach.
Zachowanie
Kiedy zrywa się do lotu, słychać świst skrzydeł.
Pożywienie
Nasiona, owady, drobne bezkręgowce.
Rozmnażanie
Gniazdo z dwoma jajami, pisklęta wykluwają się po 14 dniach. Młode pozostają pod opieką obu rodziców.

Podgatunki

Wyróżnia się 5 podgatunków Z. macroura[8][9]:

  • Z. m. marginella (Woodhouse, 1852) – zachodnia Kanada i zachodnie USA do południowo-środkowego Meksyku
  • Z. m. carolinensis (Linnaeus, 1766) – wschodnia Kanada, wschodnie USA, Bermudy i Bahamy
  • Z. m. macroura (Linnaeus, 1758) – Kuba, Haiti, Portoryko i Jamajka
  • Z. m. clarionensis (C. H. Townsend, 1890) – wyspa Clarión (u wybrzeży zachodniego Meksyku)
  • Z. m. turturilla (Wetmore, 1956) – Kostaryka i zachodnia Panama

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje gołębiaka długosternego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na około 120 milionów osobników[10]. Według danych North American Breeding Bird Survey, pomiędzy 1966 a 2015 rokiem populacja tego ptaka zmniejszyła się o około 15%[10]; BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za wzrostowy[3].

Heraldyka

Jest jednym z trzymaczy herbu Grenady[11].

Galeria

Lęg i dorastanie gołębiaka długosternego
Jajo w gnieździe Wysiadywanie jaja Pisklęta Osobnik młodociany Dorosły ptak Śpiew

Przypisy

  1. 1 2 Zenaida macroura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 4 Denis Lepage: Gołębiak karoliński Zenaida macroura (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2015-03-08].
  3. 1 2 Zenaida macroura, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Columbinae Leach, 1820 - gołębie (Wersja: 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-06].
  5. ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 95, 1999. ISSN 0550-0842.
  6. 1 2 Na ścieżkach wiedzy. Encyklopedia 100 Ptaków. Bellona SA, 2008, s. 69. ISBN 978-83-11111-78-3.
  7. ↑ Scott, J. M., S. Mountainspring, F. L. Ramsaey & C. B. Kepler: Forest bird communities of the Hawaiian Islands: their dynamics, ecology, and conservation. T. 9. 1986, s. 248–252, seria: Studies in Avian Biology.
  8. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pigeons. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-06]. (ang.).
  9. ↑ American Mourning Dove (Zenaida macroura). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (ang.).
  10. 1 2 Mourning Dove Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-12-10]. (ang.).
  11. ↑ Jerzy Wrona, Gołębiak długosterny, „Aura”, nr 6, 2005, s. 30–31.

Bibliografia

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.