Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie
Symbol zabytku nr rej. A-764 z 8.11.2007[1]
Ilustracja
Gmach od strony Alej Jerozolimskich
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

Al. Jerozolimskie 97

Styl architektoniczny

klasycyzm modernistyczny[2]

Kondygnacje

4[3]

Rozpoczęcie budowy

1933[4]

Ukończenie budowy

1934[4]

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie”
Ziemia52°13′35,328″N 20°59′53,333″E/52,226480 20,998148

Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego[1][3] – zabytkowy budynek znajdujący się w warszawskiej dzielnicy Ochota, przy Alejach Jerozolimskich 97.

Opis

Gmach został wzniesiony w latach 1933−1934 według projektu Antoniego Dygata[4] z przeznaczeniem na siedzibę Wojskowego Instytutu Geograficznego[5]. Czteropiętrowy budynek o żelbetowej konstrukcji szkieletowej[2] z sześciokondygnacyjną narożną wieżą zegarową ma układ dwupodwórzowy, otwarty od strony zachodniej[3]. Elewacje obłożono płytami piaskowca, tworzącymi geometryczną kompozycję ramowo-płycinową[2]. Dolną kondygnację wieży wypełniały pierwotnie dziesięciopolowe zespoły otworów okiennych, które później zostały zamurowane[3].

W holu umieszczono fresk Bolesława Cybisa i Jana Zamoyskiego Bolesław Chrobry wytyczający granice Polski na Odrze (powierzchnia ok. 100 m², ukończony w 1937 roku)[3] oraz sgraffito Mapa Polski wykonane w 1938 roku przez Edwarda Manteuffela[2].

W 2000 roku na frontowej ścianie budynku odsłonięto tablicę upamiętniającą oficerów, podoficerów i pracowników Wojskowego Instytutu Geograficznego, którzy zginęli w czasie II wojny światowej[6].

W 2007 roku gmach został wpisany do rejestru zabytków[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 Rejestr zabytków nieruchomych – Warszawa [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. 1 2 3 4 Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 121. ISBN 83-60350-00-0.
  3. 1 2 3 4 5 Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 62. ISBN 83-902793-5-5.
  4. 1 2 3 Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 69.
  5. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 971. ISBN 83-01-08836-2.
  6. ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 22. ISBN 83-912463-4-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.