 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Forges et Chantiers de la Gironde, Lormont |
| Położenie stępki |
13 listopada 1933 |
| Wodowanie |
28 września 1935 |
 Francja
| |
| Wejście do służby |
15 listopada 1937 |
| Los okrętu |
złomowany 1958 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 7600 t |
| Długość |
179 m |
| Szerokość |
17,5 m |
| Zanurzenie |
5,3 m |
| Napęd | |
| turbiny parowe Parsons mocy 84 000 KM napędzające 4 śruby | |
| Prędkość |
31 w. |
| Uzbrojenie | |
| 9 dział 152 mm (3 x III) 8 dział 90 mm plot. (4 x II) 8 dział 37 mm plot. (4 x II) 12 wkm 13,2 mm plot. 4 wt 550 mm (2 x II) | |
| Opancerzenie | |
| pokład 38 mm | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 2 wodnosamoloty Loire 130 | |
| Załoga |
540 |
Gloire – francuski lekki krążownik typu La Galissonnière z okresu II wojny światowej.
Historia
Budowa krążownika „Gloire” rozpoczęła się 13 listopada 1933 roku w stoczni Forges et Chantiers de la Gironde w Lormont. Wodowanie okrętu miało miejsce 28 września 1935 roku, wejście do służby 15 listopada 1937 roku. Wraz z wybuchem II wojny światowej okręt patrolował wody Atlantyku w odpowiedzi na zagrożenie, jakie dla żeglugi stwarzały duże niemieckie okręty nawodne.
Po zakończeniu kampanii francuskiej, okręt powrócił do Tulonu 4 lipca 1940 roku. 9 września krążownik wraz z bliźniaczymi „Montcalm” i „Georges Leygues” został wysłany z Tulonu do Dakaru, po czym wyruszył w morze w celu przywrócenia władzy rządu Vichy w Gabonie. 19 września zespół został przechwycony przez alianckie ciężkie krążowniki, w wyniku czego „Georges Leygues” i „Montcalm” zawróciły do Dakaru. „Gloire” z powodu awarii napędu musiał udać się w towarzystwie australijskiego krążownika HMAS „Australia” do Casablanki. Po inwazji aliantów w północnej Afryce i zajęciu państwa Vichy przez Niemców w listopadzie 1942 roku okręt przeszedł na stronę Marynarki Wojennej Wolnych Francuzów. Od lutego do sierpnia 1943 roku przechodził remont i modernizację w filadelfijskiej stoczni, po czym powrócił do portu w Dakarze. W lutym 1944 roku wspierał lądowanie aliantów pod Anzio, wystrzeliwując 604 pociski ze swoich dział. W sierpniu 1944 roku, wspierając lądowanie aliantów w południowej Francji, wystrzelił 2000 pocisków[1].
Po wojnie operował głównie w rejonie Indochin. Został przeniesiony do rezerwy 1 lutego 1955 roku i złomowany w 1958 roku.