Globisporangium splendens
Ilustracja
Pieprz metystynowy porażony przez Globisporangium splendens
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

chromisty

Typ

lęgniowce

Gromada

Peronosporea

Rząd

wroślikowce

Rodzina

Pythiaceae

Rodzaj

Globisporangium

Gatunek

Globisporangium splendens

Nazwa systematyczna
Globisporangium splendens (Hans Braun) Uzuhashi, Tojo & Kakish.
Mycoscience 51(5): 363 (2010)

Globisporangium splendens (R. Hesse) Uzuhashi, Tojo & Kakish. – gatunek organizmów zaliczanych do lęgniowców[1]. Patogen wywołujący choroby wielu gatunków roślin[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Globisporangium, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1925 r. Hans Braun, nadając mu nazwę Pythium splendens, w 2010 r. japońscy mykolodzy Shihomi Uzuhashi, Motoaki Tojo i Makoto Kakishima przenieśli go do rodzaju Globisporangium[1].

Synonimy:

  • Pythium splendens Hans Braun 1925
  • Pythium splendens var. hawaiianum Sideris 1932[3].

Morfologia i rozwój

Strzępki proste i niezbyt rozgałęzione, o szerokości do 7,5 µm. Na ich końcach tworzą się sporadycznie jajowate, cienkościenne, gładkie, bezbarwne chlamydospory o średnicy do 55 (średnio 36) µm, z ciemną, gęstą, ziarnistą zawartością, czasami na krótkich szypułkach o długości do 4 µm. Zoosporangia i zoospory tworzą się rzadko. Płciowo rozmnaża się rzadko. Lęgnie o średnicy 25-38 µm, cienkościenne, gładkie. Plemnie w liczbie (1–) 3-5 (–8) na każdą lęgnię, jednoskośne lub dwuskośne, proste lub zakrzywione, duże, o średnicy 16 (–20) x 12 (–15) µm. Oospory bardzo aplerotyczne, o średnicy 26 µm, o gładkiej ścianie o grubości 1–2 µm[2].

Kultura na podłożu agarowym w temperaturze 27–32 °C rośnie ze średnią szybkością 20 mm/dzień. Minimalna temperatura dla jej wzrostu wynosi 4 °C;, optymalna C. 30 °C, maksymalna 37 °C[2].

Występowanie i siedlisko

Występuje na obszarach o klimacie ciepłym i subtropikalnym: Afryka (Wybrzeże Kości Słoniowej, Madagaskar, Nigeria, RPA, Tanzania), Azja (Indochiny, Malezja, Sabah, Singapur), Australazja i Oceania (Australia, Fidżi, Hawaje, Nowa Kaledonia), Ameryka Północna (USA), Ameryka Środkowa, Jamajka i Europa[2], w tym także Polska[4].

Jest saprotrofem i pasożytem licznych gatunków roślin powodującym zgorzel siewek i korzeni, więdnięcie i obumieranie[2]. Wśród roślin uprawianych w Polsce wywołuje m.in. takie choroby jak: czarna zgnilizna pędów i korzeni pelargonii, gnicie korzeni anturium, wodna przyranna zgnilizna bulw ziemniaka[5].

Rośliny infekowane są przez patogeny znajdujące się w glebie, ale czasami także przez kontakt z porażonymi liśćmi. Globisporangium splendens jes szeroko rozpowszechniony również na porażonych cebulach i sadzonkach. Infekcji tym patogenem sprzyja nadmierna wilgotność gleby i drobne uszkodzenia spowodowane przez nicienie[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-04-17].
  2. 1 2 3 4 5 6 G.M. Waterhouse, J.M. Waterston, Pythium splendens, „CMI Descriptions of Pathogenic Fungi and Bacteria”, 120 (1–2), Mycobank, 1966 [dostęp 2023-04-17].
  3. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-04-17].
  4. ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.
  5. ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.