niestandaryzowana część wsi | |
Krzyż na Glinicach | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | |
Część miejscowości |
Wieszowa |
SIMC | |
Położenie na mapie gminy Zbrosławice | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego | |
50°23′59″N 18°44′55″E/50,399722 18,748611 |
Glinice, Glinica (niem. Glinitz) – część wsi Wieszowa, w gminie Zbrosławice, powiecie tarnogórskim i województwie śląskim. Glinice znajdują się w północnej części Wieszowy, stanowiąc odrębny organizm osadniczy wzdłuż ulicy Moniuszki, przy granicy ze Zbrosławicami[1]. Należą do parafii w Wieszowie.
Historia
Zostały założone z inicjatywy Macieja Wilczka (właściciela Wieszowy) w 1774 roku, jako kolonia drwali, o nazwie Glinitz[2][3].
Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie bytomskim na Górnym Śląsku. Po podziale powiatu bytomskiego w 1873 roku znalazła się w powiecie tarnogórskim. W 1885 roku gmina Glinice liczyła zaledwie 30 mieszkańców i już przed 1908 została włączona do gminy Wieszowa[4]. Po podziale powiatu bytomskiego w 1922 roku granicą państwową, pozostały przy Niemczech, wchodząc najpierw w skład szczątkowego powiatu tarnogórskiego (Restkreis Tarnowitz), a od 1 stycznia 1927 w skład powiatu Beuthen-Tarnowitz. Podczas II wojny światowej, pod administracją III Rzeszy, w składzie gminy Wieschowa (od 27 września 1935 pod nazwą Randsdorf)[5]. Od 1945 w Polsce (gmina Wieszowa)[6].
W 1841 r. w okolicy Glinic powstał folwark, który w 1853 r. nazwano Apolda[3].
W 1996 na Glinicach mieszkało 47 osób[3].
Krzyż na Glinicach
Pochodzi z 1876 r.
Ufundował i postawił go Michał Kosmol, na pamiątkę śmierci swojego dziecka, które zginęło pod kopytami konia (podczas wypadku zaprzęgu).
Na cokole krzyża znajdują się dwa napisy:
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus 1876
oraz drugi w języku niemieckim, nieczytelny i zniszczony[2].
Krzyż jest otoczony płotkiem z żelaza[3].
Nazwa
Nazwa Glinice jest topograficzna. Odnosi się do gliniastych ziemi, czyli tzw. glinic[3].
W latach 1935–1945 Glinice nosiły nazwę Adolfshöh (wzgórze Adolfa)[2].
Popełniane błędy
Po włączeniu Wieszowy do powiatu bytomskiego (1817) wyszło na jaw, że w powiecie znajdują się dwie miejscowości o nazwie Glinitz, przez co były często mylone.
Wieszowską kolonię Glinitz powiązano z fabryką porcelany, znajdującą się w miejscowości Glinitz koło Lublińca (obecnie Glinica).
Fabryka od dawna nie istnieje, miejscowości są od siebie oddalone, nie powinno być problemu ich z rozróżnieniem.
Jednak na niektórych mapach wieszowskie Glinice oznaczone są jako Glinica[2].
Transport publiczny
Na terenie Glinic znajduje się przystanek autobusowy Wieszowa Glinice, zlokalizowany w rejonie skrzyżowania ulic Mickiewicza i Moniuszki. Przystanek obsługiwany jest na żądanie przez jedną linię autobusową, organizowaną przez Zarząd Transportu Metropolitalnego: jest nią linia 134, łącząca Wieszowę z Tarnowskimi Górami, przez sołectwa Zbrosławice i Ptakowice[7][8].
Przypisy
- ↑ Glinice w serwisie Targeo.
- 1 2 3 4 Zygmunt Pierszalik: Siedem Wieków Wieszowy. Wieszowa: 2004.
- 1 2 3 4 5 ks. Piotr Szczygielski: Historia Parafii pw. Trójcy Świętej w Wieszowie. Zabrze: 2014.
- ↑ Gemeindeverzeichnis 1885, 1900.
- ↑ Amtsbezirk Randsdorf.
- ↑ Rozporządzenie Wojewody Śląsko-Dąbrowskiego z dnia 27 listopada 1945 o podziale powiatu bytomskiego w województwie śląsko-dąbrowskim na gminy wiejskie i gromady (Katowice: Śląsko-Dąbrowski Dziennik Wojewódzki z dnia 22 grudnia 1945 r., Nr. 34, Poz. 457).
- ↑ ZTM, Kursy dla stanowiska nr 2 przystanku Wieszowa Glinice (nż) [online] (pol.).
- ↑ ZTM, Linia 134, przystanek Wieszowa Glinice (nż), stanowisko nr 1 [online] (pol.).
Bibliografia
- Johann Georg Knie, Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865 (niem.).