Glińsk
wieś
Ilustracja
Pałac w Glińsku
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

świebodziński

Gmina

Świebodzin

Liczba ludności (2006)

518

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

66-200[1]

Tablice rejestracyjne

FSW

SIMC

0914941

Położenie na mapie gminy Świebodzin
Mapa konturowa gminy Świebodzin, u góry znajduje się punkt z opisem „Glińsk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Glińsk”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Glińsk”
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego
Mapa konturowa powiatu świebodzińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Glińsk”
Ziemia52°18′16″N 15°33′10″E/52,304444 15,552778[2]

Glińsk (niem. Leimnitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.

Historia

Kościół św. Józefa w Glińsku

Wieś wzmiankowana w 1236 roku. Od 1388 roku Glińsk staje się posiadłością cystersów z Paradyża. Od 1686 roku we wsi miały miejsce liczne skargi protestanckich mieszkańców na brak wolności religijnych, za którymi stały władze klasztorne w Paradyżu. W XIX wieku wieś staje się lokalnym centrum wydobycia węgla brunatnego, większość urobku była wykorzystywana w zakładach przemysłowych w pobliskim Świebodzinie[3].

Latem 1981 we wsi wybuchł konflikt pomiędzy rolnikami indywidualnymi (częściowo z NSZZ RI Solidarność), a pracownikami PGR Świebodzin o ziemię, która miała być zwracana w myśl porozumienia rzeszowskiego. Szefem protestujących rolników został Kazimierz Hukiewicz z Rusinowa (prezes powołanego wówczas Regionalnego Komitetu Akcji Protestacyjnej Rolników Indywidualnych). Na polach pod Glińskiem doszło do wzajemnego taranowania się traktorami oraz obsypywania wapnem z rozrzutników[4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Panorama Glińska

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:

  • zespół kościelny:
    • kościół filialny pod wezwaniem św. Józefa, wzniesiony w XV-XVI wieku, przebudowany w stylu neogotyckim w latach 1876-83
    • kaplica grobowa rodu Magdeburg, obecnie kostnica, z połowy XIX wieku
    • cmentarz kościelny
    • ogrodzenie z bramą, murowane, z XVI wieku, XIX wieku

inne zabytki:

  • pałac eklektyczny z 1925 roku, wzniesiony na fundamentach starszego z połowy XIX wieku[6].
Zespół kościoła św. Józefa – otoczenie
Kostnica (kaplica grobowa rodu Magdeburg)
Cmentarz
Fragment ogrodzenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 301 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33189
  3. ↑ Wojciech Strzyżewski (red.), Dzieje Świebodzina, Świebodzin: Muzeum Regionalne w Świebodzinie, 2007, s. 475-477, ISBN 83-922814-3-8, OCLC 173258419 [dostęp 2020-09-26].
  4. ↑ A.W.K., Konflikt w Świebodzinie, w: Słowo Powszechne, 8.9.1981, s.2
  5. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 74. [dostęp 2013-02-19].
  6. ↑ Stanisław Kowalski: Zabytki architektury województwa lubuskiego. Zielona Góra: Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków, 2010, s. 100. ISBN 978-83-931526-0-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.