Giuseppe Garibaldi (C551)
Ilustracja
Klasa

lekki lotniskowiec

Historia
Stocznia

Fincantieri (Genua)

Położenie stępki

26 marca 1981

Wodowanie

11 czerwca 1983

 Marina Militare
Wejście do służby

30 września 1985

Los okrętu

w służbie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 10.100 ton pełna: 13.370 ton

Długość

180,0 m

Szerokość

33,4 m

Zanurzenie

6,7 m

Napęd
siłownia w układzie COGAG złożona z 4 turbin gazowych GTDLM 2500, moc 80 000 KM
Prędkość

30,0 węzłów

Zasięg

7000 mil morskich przy prędkości 20 węzłów

Uzbrojenie
patrz w tekście
Wyposażenie lotnicze
patrz w tekście
Załoga

780 (w tym 230 osób personelu lotniczego)

Giuseppe Garibaldi (C551) – włoski współczesny lekki lotniskowiec przystosowany do przenoszenia samolotów pionowego startu i lądowania i śmigłowców, flagowy okręt włoskiej marynarki wojennej (wł. Marina Militare) w latach 1985– 2009[1]. Oficjalnie klasyfikowany jako krążownik lotniczy.

Historia

Włoska marynarka wojenna (Marina Militare) od swojego powstania do lat 80. XX wieku nie posiadała lotniskowców (wyłączywszy niewcielony do służby lotniskowiec „Aquila”). W związku z tym, że współczesne działania na morzu wymagają takiego sprzętu, a wcześniej Włochy miały już doświadczenie ze śmigłowcowcami, w 1979 roku podjęto prace projektowe nad budową lotniskowca. Miał to być lekki lotniskowiec dla samolotów kategorii V/STOL (pionowego startu i lądowania).

W marcu 1981 roku w stoczni Fincantieri w Genui położono stępkę pod nowy okręt, jego wodowanie nastąpiło w 1983 roku, a przyjęcie na stan marynarki – 30 września 1985 roku. Otrzymał on nazwę „Giuseppe Garibaldi”, na cześć włoskiego bohatera narodowego, i numer taktyczny C551. We Włoszech okręt klasyfikowany jest jednak jako krążownik lotniczy (Incrociatore Portaeromobili)[2][3].

Ponieważ zachodziła potrzeba przeszkolenia załogi oraz pilotów samolotów i śmigłowców, które miały stacjonować na tym lotniskowcu, oraz zakupu samolotów i śmigłowców, osiągnął on gotowość operacyjną dopiero w 1989 roku. Stał się wtedy okrętem flagowym włoskiej marynarki wojennej. Bazą lotniskowca jest Tarent.

W październiku 2002 roku lotniskowiec wziął udział w działaniach zjednoczonych sił morskich w Zatoce Perskiej w ramach operacji „Freedom”, bombardowania irackich urządzeń wojskowych.

Dane techniczno-taktyczne oraz wyposażenie

  • Wymiary
    • pokład lotniczy:
      • długość: 173,8
      • szerokość: 30,4 m
  • Uzbrojenie:
    • obronne:
      • 4 wyrzutnie dla rakiet przeciwokrętowych MBDA Otomat-Teseo Mk 2
      • 2 wyrzutnie przeciwlotniczych rakiet kierowanych MBDA Albatros Mk 2 dla rakiet typu Aspide
      • 3 dwulufowe działka OTO Melara Compact kal. 40 mm
      • 2 wyrzutnie torped WASS (Whitehead Alenia Sistemi Subaqua) typ ILAS 3 kal. 324 mm dla torped ATK (Alliant TechSystems) Mk 46 lub Whitehead A-290
    • lotnicze(warianty):
  • Wyposażenie dodatkowe:
    • trójwspółrzędny radar dozoru powietrznego Hughes AN/SPS-52C
    • radar dozoru powietrznego MBDA MM/SPS-768 (RAN 3L)
    • radar dozoru nawodnego i powietrznego MBDA MM/SPS-774 (RAN-10S)
    • radar dozoru nawodnego Galileo Avionica MM/SPS-702
    • radar nawigacyjny Galileo Avionica MM/SPN-749
    • radar kontroli lądowań Galileo Avionica MM/SPN-728
    • 2 radary MBDA SPG-75 (RTN-30X) do kierowania rakiet Aspide, współpracujące z systemem NA-30 (Dardo E)
    • 3 radary MBDA SPG-74 (RTN-20X) do kierowania ogniem działek 40 mm, współpracujące z systemem NA-21 (Dardo)
    • hydrolokator kadłubowy aktywny MBDA/Raytheon DE-1160
    • system przeciwdziałania elektronicznego i wykrywania emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Elettronica SLQ-732 Nettuno
    • 2 wyrzutnie pułapek termicznych OTO Malera SCLAR
    • holowany system celów pozornych Euroslat SLAT (Systeme de Lutte Anti-Torpilles) dla torped

Przypisy

  1. ↑ Marina Militare. marina.difesa.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-03)]. [dostęp 25 sierpnia 2014]
  2. ↑ Portaeromobili (LHA) Classe Garibaldi. Marina Militare. [dostęp 2020-11-01]. (wł.).
  3. ↑ Tomasz Grotnik. Cavour pierwszy włoski loniskowiec. „Nowa Technika Wojskowa”. 4/2007, s. 68, 2007. Warszawa: Magnum-X.

Bibliografia

  • Paweł Wieczorek. Włoski śmigłowcowiec klasy Garibaldi. „Żołnierz Polski”, s. 30, kwiecień 1992. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0044-4979. 

Linki zewnętrzne

Zdjęcia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.