Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Giulio Caccini (ur. 8 października 1551 w Rzymie, zm. 10 grudnia 1618 we Florencji) – włoski kompozytor i śpiewak, członek Cameraty Florenckiej; nazywany Giulio Romano[1].
O wczesnych latach życia Cacciniego mało jest pewnych wiadomości. Około 1564 Caccini przybył na dwór wielkiego księcia toskańskiego Cosimo de' Medici, gdzie uczył się śpiewu i gry na lutni. Grał również biegle na chitarrone i klawesynie.
Z okazji ślubu Francesco I de' Medici i Bianki Cappello, Caccini, znany dotychczas jako śpiewak i instrumentalista, wystąpił 1589 w roli kompozytora intermedium (krótkiego utworu muzyczno-scenicznego), skomponowanego w technice monodycznej do sztuki La pellegrina G. Barbagliego. W późniejszych latach osiągał także sukcesy na dworach w Ferrarze i Rzymie, komponując intermedia i madrygały.
Brał czynny udział w posiedzeniach Cameraty i zainspirował się jej programem artystycznym, opartym na pismach Giovanniego Bardiego, jednego z mecenasów Cameraty. Sam Caccini wkrótce wyłożył własne założenia artystyczne dotyczące monodii akompaniowanej w ważnym dziele teoretycznym pt. Le nuove musiche, wydane w 1602. Stanowi ono podwaliny nowożytnej sztuki operowej. Jako jeden z pierwszych stosował w niej recytatyw[2].
Za pierwszą zachowaną pełnospektaklową operę Cacciniego można uznać Euridice (napisana 1600 do tego samego libretta Ottavio Rinucciniego, do którego w tym samym roku skomponował muzykę Jacopo Peri, również kompozytor z Cameraty florenckiej).
W późniejszych latach Caccini stworzył rodzinny zespół artystyczny "Concerto Caccini", w skład którego, oprócz niego samego, wchodziła jego żona Margherita (śpiewaczka), starsza córka Francesca (śpiewaczka, kompozytorka i lutnistka), młodsza córka Settimia oraz syn Pompeo. W 1604 Caccini wyjechał na prośbę królowej Francji, Marii Medycejskiej, do Paryża ze swoim rodzinnym zespołem i odnosił tam wielkie sukcesy. Po powrocie do Włoch został 1607 członkiem nowo założonej Accademia degli Elevati we Florencji.
Słynna pieśń Ave Maria, z którą się zwykło utożsamiać nazwisko Cacciniego, w rzeczywistości została skomponowana przez radzieckiego gitarzystę i lutnistę Władimira Wawiłowa w roku 1970.
Przypisy
- ↑ S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna. T. III. Warszawa: 1898, s. 257.
- ↑ Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana. T. IX-X. Warszawa: 1893, s. 893-894.
Linki zewnętrzne
- Giulio Caccini – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- ISNI: 0000000118857377
- VIAF: 10032703
- LCCN: n79113024
- GND: 119283263
- NDL: 00962084
- LIBRIS: vs6893td5dfrg16
- BnF: 13892055k
- SUDOC: 035295775
- SBN: CFIV000189
- NLA: 35561548
- NKC: jn20030827041
- BNE: XX1531412
- NTA: 09587125X
- BIBSYS: 90336644
- CiNii: DA02852453
- Open Library: OL4694648A
- PLWABN: 9810575108005606
- NUKAT: n97025819
- J9U: 987007274824105171
- PTBNP: 1543395
- CANTIC: a1047903x
- LNB: 000039103
- NSK: 000097973
- CONOR: 86756195
- BNC: 000510559
- KRNLK: KAC201904788
- LIH: LNB:V*151600;=1A
- RISM: people/30006198