Giovanni Negri
Ilustracja
Negri w 1987
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1957
Turyn

Zawód, zajęcie

polityk, publicysta, przedsiębiorca

Stanowisko

poseł do Izby Deputowanych (1983–1984, 1987–1992), poseł do Parlamentu Europejskiego (1988–1989)

Partia

Włoscy Radykałowie, Włoska Partia Socjaldemokratyczna, Energia dla Włoch

Giovanni Negri (ur. 16 maja 1957 w Turynie) – włoski polityk, publicysta i przedsiębiorca, poseł do Parlamentu Europejskiego, parlamentarzysta krajowy.

Życiorys

Z zawodu dziennikarz i publicysta[1]. Został m.in. założycielem propagującego sekularyzację Osservatorio laico[2]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskich Radykałów. Działał w ich młodzieżówce jako protegowany Marco Pannelli[3], od 1984 do 1988 pozostawał sekretarzem ugrupowania (o to stanowisko ubiegał się już w 1979). W latach 1983–1984 i 1987–1992 zasiadał w Izbie Deputowanych IX i X kadencji[1]. W 1984 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. Mandat objął 13 kwietnia 1988 w miejsce Enzo Tortory, pozostał deputowanym niezrzeszonym[4].

Wkrótce potem wykluczono go z Włoskich Radykałów[5]. W 1988 przeszedł do Włoskiej Partii Socjaldemokratycznej[6], z jej ramienia bez powodzenia ubiegał się o reelekcję do Europarlamentu (w PSDI działał do 1991). W 1995 kandydował w wyborach uzupełniających do Izby Deputowanych z poparciem centroprawicy. Po odniesieniu porażki wycofał się z polityki i zajął się prowadzeniem winnicy w gminie La Morra. Napisał też kilka książek, m.in. powieść detektywistyczną i publikacje dotyczące winiarstwa[7][2]. W 2017 włączył się w działania nowej partii Energia dla Włoch[8].

Przypisy

  1. 1 2 Giovanni Negri. storia.camera.it. [dostęp 2019-12-13]. (wł.).
  2. 1 2 Giovanni Negri. huffingtonpost.it. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 grudnia 2019)]. (wł.).
  3. ↑ Capitolo 19 – 1979 Il trionfo. eclettico.org. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (wł.).
  4. ↑ Giovanni Negri. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-12-13].
  5. ↑ Giuseppe Alberto Falci: Giovanni Negri: “Il partito radicale è morto perché era un partito a misura di leader”. lastampa.it, 14 lutego 2017. [dostęp 2019-12-14]. (wł.).
  6. ↑ Negri domanda la tessera del PSDI. ricerca.repubblica.it, 4 grudnia 1988. [dostęp 2019-12-14]. (wł.).
  7. ↑ Negri alla guerra del vino la politica con altri mezzi. lastampa.it, 22 grudnia 2010. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 kwietnia 2013)]. (wł.).
  8. ↑ Accordo anti-inciucio prima di parlare dei nomi. energieperitalia.com, 30 grudnia 2017. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-14)]. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.