Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Giovanni Carlo Maria Clari (ur. 27 września 1677 w Pizie, zm. 16 maja 1754 tamże[1][2]) – włoski kompozytor.
Życiorys
Muzyki uczył się w Pizie u ojca oraz Francesco Alessiego[1], a następnie w Bolonii u Giovanniego Colonny[1][2]. W Bolonii też wystawił w 1695 roku swoją pierwszą operę, Il savio delirante[1][2]. W 1697 roku został przyjęty na członka bolońskiej Accademia Filarmonica[1]. W latach 1703–1724 pełnił funkcję kapelmistrza katedry św. Zenona w Pistoi[1]. Później wrócił do Pizy, gdzie był kapelmistrzem kościoła Santo Stefano dei Cavalieri, a od 1736 roku do śmierci pizańskiej katedry[1].
Większą część twórczości Clariego stanowią powstałe w okresie pobytu w Pistoi utwory o charakterze liturgicznym przeznaczone dla małego zespołu, w tym pisane do tekstów w języku włoskim oratoria na głosy solowe i jeden lub kilka instrumentów, pozbawione udziału chóru[1]. Duże znaczenie posiadają jego wokalne duety i tercety na głosy solowe i basso continuo, których skomponował łącznie ponad 50[2]. Utwory te cieszyły się dużą popularnością i wywarły wpływ na styl m.in. Luigiego Cherubiniego[2]. Pięć spośród duetów Clariego wykorzystał Georg Friedrich Händel w swoim oratorium Theodora[1][2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Giovanni Carlo Maria Clari – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project