Giovanni Battista Rubini

Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1794 Romano di Lombardia
Data i miejsce śmierci	3 marca 1854 Romano di Lombardia
Typ głosu	tenor
Gatunki	opera
Zawód	solista operowy
Aktywność	1814-1845

Giovanni Battista Rubini (ur. 7 kwietnia 1794, zm. 3 marca 1854) – włoski tenor. W swoich czasach był sławny tak wielce, jak Enrico Caruso w swoich. Jego donośny, pełen ekspresji i koloratury w najwyższym rejestrze głosu tenorino, inspirował twórców ról operowych. Jako śpiewak Rubini był głównym przedstawicielem stylu romantycznego Vincenzo Belliniego oraz Gaetana Donizettiego. Rubini pozostał w pamięci jako nadzwyczajny śpiewak bel canto, jeden z najbardziej znanych śpiewaków w Europie w latach 30. i 40. XIX w.^[1]

Kariera

Rubini urodził się w Romano di Lombardia, karierę muzyczną rozpoczął w wieku dwunastu lat jako skrzypek, w Teatro Riccardi w Bergamo. Po raz pierwszy jako śpiewak wystąpił w 1814 w Pawii w Le lagrime d'una vedova Pietro Generaliego. Po dziesięciu latach w Neapolu (1815-1831), podczas których odnosił również spektakularne sukcesy w Paryżu (1825-26), w operach Gioacchino Rossiniego, wyjechał na stałe do Paryża. Występował tam w operach Rossiniego - Kopciuszek, Otello i La donna del lago, dzieląc czas pomiędzy Paryżem (jesień i zima) oraz Londynem (wiosna). Jego specjale relacje z Vincenzo Bellinim rozpoczęły się z Bianca e Gernando (1826) i kontynuowały do I puritani (1835). Karierę zakończył w roku 1845.

Zmarł w domu rodzinnym w Romano w 1854.

Bibliografia

• Stefan Zucker. Last of a Breed: Giovanni Battista Rubini Ruled as the Paragon of Virtuoso Tenors, King of the High F’s. „Opera News”, 13 lutego, 1982. brak numeru strony
• Henry Pleasants. Giovanni Battista Rubini (1794–1854). „Opera Quarterly”. 10.2. s. 101–104. 
• (Baltimore Opera Company) La Sonnambula: James Harp, "Rubini, the tenor". baltimoreopera.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-14)].

Przypisy