Gilbert Mokoki

Gilbert Mokoki w 2017 roku
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1949 Djémba-Rivière
Minister zdrowia i ludności
Okres	od 15 maja 2021
Przynależność polityczna	Kongijska Partia Pracy
Poprzednik	Jacqueline Mikolo
Minister specjalnych stref ekonomicznych
Okres	od 22 sierpnia 2017 do 15 maja 2021
Przynależność polityczna	Kongijska Partia Pracy
Poprzednik	Alain Akouala Atipault
Następca	Émile Ouosso
Minister transportu, lotnictwa cywilnego i marynarki handlowej
Okres	od 4 maja 2016 do 22 sierpnia 2017
Przynależność polityczna	Kongijska Partia Pracy
Poprzednik	Rodolphe Adada
Następca	Fidèle Dimou
Minister służby cywilnej i reformy państwa
Okres	od 10 sierpnia 2015 do 4 maja 2016
Przynależność polityczna	Kongijska Partia Pracy
Poprzednik	Guy Brice Parfait Kolélas
Następca	Angel Bininga
Odznaczenia

Gilber Mokoki

Generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1949 Djémba-Rivière
Przebieg służby
Lata służby	1971–2011
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Republiki Konga
Formacja	Kongijskie Wojska Lądowe, Kongijska Żandarmeria Narodowa
Stanowiska	Generał Żandarmerii Narodowej, Dowódca Kongijskich Wojsk Lądowych
Główne wojny i bitwy	Wojna domowa w Republice Konga
Odznaczenia

Gilbert Mokoki (ur. 28 sierpnia 1949 w Djémba-Rivière, Impfondo^[1]) – kongijski polityk i wojskowy, od 2021 roku minister zdrowia i ochrony ludności. Od 2003 do 2011 roku był generałem Żandarmerii Narodowej Republiki Konga. W latach 1991–1993 był dowódcą Wywiadu Wojskowego Sztabu Generalnego Armii Ludowej Republiki Konga, a następnie dyrektorem Organizacji, Mobilizacji i Rezerwy Sztabu Generalnego.

W latach 2012–2015 był ministrem-delegatem ds. gospodarki rzecznej, od 2016 do 2017 roku był ministrem służby cywilnej i reformy państwa, a następnie do 2021 roku ministrem specjalnych stref ekonomicznych.

Wykształcenie i służba wojskowa

Szkolił się w Technikum Artyleryjskim w Tchendjo w Chinach^[1]. W 1971 roku został oficerem Narodowej Armii Ludowej Republiki Konga^[1]. Studiował Wyższej Szkole Wojskowej w Szarszal w Algierii, Akademii Wojskowej w Leningradzie, Amerykańskim Centrum Studiów Strategicznych oraz w Institut des hautes études de Défense nationale^[1]. Uzyskał tytuł magistra nauk wojskowych^[2]. Był dowódcą baterii dział przeciwlotniczych oraz dowódcą plutonu piechoty^[2]. Uzyskał także dyplom spadochroniarza^[2].

Był dowódcą ośrodka szkoleniowego batalionu powietrznodesantowego, dowódcą korpusu artylerii, a także głównym dyrektorem Wywiadu Wojskowego^[2]. Od 1991 do 1993 roku był dowódcą Wywiadu Wojskowego Sztabu Generalnego Armii Ludowej^[2]. Następnie był dyrektorem Organizacji, Mobilizacji i Rezerwy Sztabu Generalnego^[2]. W 1998 został mianowany generałem brygady^[2]. Od końca lat 90. do 2003 roku pracował jako dowódca kongijskich wojsk lądowych (fr. armée de terre)^[3]. W 2003 roku mianowano go generałem Żandarmerii Narodowej^[2]. W sierpniu 2004 roku awansowano go do stopnia generała dywizji^[2]. Był odpowiedzialny za wprowadzenie porozumienia z Frédériciem Bintsamou, przywódcą grupy bojowników Ninja^[3]. W czerwcu 2011 roku zakończył pełnienie służby jako generał Żandarmerii Narodowej^[3]. Na stanowisku zastąpił go Paul Victor Moigny^[4].

Działalność polityczna

25 września 2012 roku został mianowany ministrem-delegatem ds. żeglownych dróg wodnych i gospodarki rzecznej przy Ministrze Transportu, Lotnictwa Cywilnego i Marynarki Handlowej^[2][5]. 10 sierpnia 2015 roku został powołany na stanowisko ministra służby cywilnej i reformy państwa zastępując na tej funkcji Guya Brice Parfait Kolélasa^[6][7]. 30 kwietnia 2016 roku zastąpił Rodolphe Adada na funkcji Ministra Transportu, Lotnictwa Cywilnego i Marynarki Handlowej^[8]. 4 maja objął tekę ministerialną^[9]. Na funkcji ministra służby cywilnej zastąpił go Angel Bininga. Po zaprzysiężeniu drugiego rządu Clémenta Mouamby, 22 sierpnia 2017 roku został mianowany ministrem specjalnych stref ekonomicznych^[10][11]. Na funkcji ministra transportu zastąpił go Fidèle Dimou^[10].

21 maja 2021 roku wszedł w skład pierwszego rządu Anatole Collinet Makosso jako minister zdrowia i ludności zastępując na tej funkcji Jacqueline Mikolo^[12]. Po zaprzysiężeniu nowego rządu, we wrześniu 2022 roku pozostał na stanowisku ministra zdrowia^[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

Życie prywatne

Jest żonaty, para ma troje dzieci^[14].

Przypisy