Głuchów
wieś
Ilustracja
Figurka z 1914 (?), park podworski.
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

kazimierski

Gmina

Kazimierza Wielka

Liczba ludności (2011)

134[1][2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-500[3]

Tablice rejestracyjne

TKA

SIMC

0241519[4]

Położenie na mapie gminy Kazimierza Wielka
Mapa konturowa gminy Kazimierza Wielka, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Głuchów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Głuchów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Głuchów”
Położenie na mapie powiatu kazimierskiego
Mapa konturowa powiatu kazimierskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Głuchów”
Ziemia50°16′05″N 20°23′12″E/50,268056 20,386667[5]

Głuchówwieś sołecka[6] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka[4][7].

Części miejscowości

Integralne części wsi Głuchów[7][4]
SIMCNazwaRodzaj
0241525Koloniaczęść wsi
0241531Parcelaczęść wsi
0241548Reformaczęść wsi

Historia

Wieś notowana w początkach XIII wieku, w roku 1228 własność książęca w tym samym 1228 roku własność rycerska. Od 1243 własność klasztoru Benedyktynek staniątkowskich. W roku 1388 ponownie własność szlachecka. W roku 1228 Kazimierz książę opolski nadaje komesowi Klemensowi z Ruszczy (Klemens Jaksa Gryfita) między innymi Głuchów z narocznikami. W roku 1243 Konrad Mazowiecki potwierdza klasztorowi w Benedyktynek Staniątkach nadanie przez tegoż Klemensa między innymi wsi Głuchów z narokiem[8][uwaga 1].

Według Długosza (nota spisana w latach 1470–1480) własność prebendy Głuchowskiej w kolegiacie w Skalbmierzu. Folwark kanonika na 2 łany uprawiane przez kmieci. Do prebendy należy tu połowa gaju w kierunku Przybenic, łąka i miejsce zwane Poświętne przeznaczone na budowę dworu kanonika, koło dworu Mikołaja Piwki herbu Habdank[9] (Długosz L.B. t.I s. 525–526, 528 t.II s.324). Według zapisu z księgi beneficjów z roku 1529 prebenda kolegiaty skalbmierskiej pobiera 1 kopę groszy czynszu z niektórych ról kmiecych, inna prebenda tejże kolegiaty 1 1/2 grzywny czynszu z ról pustych. (Liber Retaxationum s. 325, 341)[8].

W końcu XVI wieku wieś w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością klasztoru bożogrobców w Miechowie[10].

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głuchów, po jej zniesieniu w gromadzie Kamieńczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Uwagi

  1. Narok, narocznik - w dawnej Polsce człowiek należący do ludności służebnej zobowiązanej do świadczeń na rzecz grodów nadgranicznych. Byli również tacy „narocznicy” których obowiązkiem było pilnowanie gniazd sokolich i psów używanych do polowania (Doroszewski, narocznik)

Przypisy

  1. Wieś Głuchów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-06], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 314 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33893
  6. Jednostki organizacyjne gminy Kazimierza Wielka. Urząd Gminy Kazimierza Wielka. [dostęp 2015-04-01].
  7. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
  8. 1 2 Głuchów, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  9. Głuchów (8), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 613.
  10. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 104.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.