Głodek mroźny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

kapustowate

Rodzaj

głodek

Gatunek

głodek mroźny

Nazwa systematyczna
Draba dubia Suter
Helvet. Fl. 2: 46 1802[3]

Głodek mroźny[4] (Draba dubia Suter) – gatunek rośliny z rodziny kapustowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w górach Europy: w Alpach, Pirenejach, na Korsyce i w Karpatach Zachodnich. W Polsce występuje tylko w Tatrach i to zaledwie na trzech stanowiskach, z których dwa zostały odkryte w 2008 r.: Tatry Wysokie, na skałach Pieski, nad żlebem opadającym z Małej Koszystej ku Pańszczyckiej Polanie oraz Tatry Zachodnie na Banistem. Podane w 1938 r. stanowisko na Grani Żabiego nie zostało odszukane[5].

Morfologia

Pokrój
Niewielka roślina poduszkowa z wielogłowym, zdrewniałym korzeniem. Osiąga wysokość 3-15 cm. Tworzy poduszkowate darnie[6].
Łodyga
Nierozgałęziona, owłosiona.
Liście
Większość liści zebrane w różyczkę liściową u nasady łodygi. Są podłużnie eliptyczne i kutnerowato owłosione. Liści łodygowych 1-3[6].
Kwiaty
O białej barwie, zebrane po kilka w baldachogrono na szczycie łodygi. Mają 4 płatki korony o długości 3-4 mm. Słupek nagi. Szypułki kwiatowe i oś grona są owłosione[6].
Owoc
Naga łuszczyna 3-4 razy tak długa jak szeroka, zwężona na końcach[6].

Biologia i ekologia

Bylina, chamefit. W Tatrach występuje w piętrze kosówki i halnym. Rośnie w szczelinach skał granitowych, kwarcytowych, łupkowych i wapiennych o ekspozycji południowej lub zachodniej. Są to zbiorowiska szczelin skalnych z klasy Asplenietea rupestria. Liczba chromosomów 2n = 16[5].

Zagrożenia

Kategorie zagrożenia gatunku:

Populacje tego gatunku w polskich Tatrach są nieliczne pod względem liczby osobników (kilkadziesiąt). Znajdują się jednak poza szlakami turystycznymi i taternickimi terenami wspinaczkowymi. Nie są więc bezpośrednio zagrożone przez ludzi.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-09-20] (ang.).
  3. ↑ The Plant List. [dostęp 2017-01-11].
  4. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. 1 2 3 Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  6. 1 2 3 4 Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  7. ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  8. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.