Główna Składnica Uzbrojenia nr 4
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1929

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Centralny Skład Amunicji nr 3

Dowódcy
Ostatni

mjr Tadeusz Berezowski

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Regny

Rodzaj wojsk

służba uzbrojenia

Podległość

Kierownictwo Zaopatrzenia Uzbrojenia

Główna Składnica Uzbrojenia nr 4 – jednostka organizacyjna służby uzbrojenia Wojska Polskiego.

Historia składnicy

Na przełomie 1920/1921 w lasach koło Spały utworzono Centralne Składy Amunicji nr III[1]. Składy były centralnymi zakładami służby uzbrojenia przeznaczonymi do magazynowania, przechowywania, konserwacji i rozdziału zapasów centralnych wszelkiej amunicji i materiałów wybuchowych. Kierownik składu, w stosunku do podległego sobie personelu, posiadał uprawnienia dowódcy batalionu[2].

W połowie lat 20. XX wieku przystąpiono do budowy nowej i większej składnicy w Regnach z uwagi na to, że składy w Spale okazały się za małe w stosunku do potrzeb[3]. W styczniu 1928, po zakończeniu budowy, do Regn przeniesiono kierownictwo składnicy ze Spały. Nowa jednostka otrzymała nazwę „Główna Składnica Uzbrojenia Nr 3”, natomiast dotychczasowe składy w Spale „Filia Głównej Składnicy Uzbrojenia Nr 3”[3]. W marcu 1929 jednostka została przemianowana na Główną Składnicę Uzbrojenia Nr 4 i podporządkowana Kierownictwu Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia i Uzbrojenia w Warszawie[3]. Filia w Spale została zlikwidowana, a jej mienie przekazane do składnicy w Regnach[3]. Składnica w Regnach podlegała szefowi służby uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV jedynie w sprawach gospodarczych, związanych z jej bieżącym funkcjonowaniem[3].

W składnicy zgromadzona była rezerwa zaopatrzenia amunicji i broni oddana do dyspozycji Naczelnego Wodza[4]. Składnica posiadała magazyny broni artyleryjskiej (o pojemności 160 wagonów), magazyn sprzętu optyczno-mierniczego (2 wagony) i magazyny amunicyjne (2441,9 wagonu 15-tonowego). W styczniu 1939 wszystkie magazyny broni i sprzętu były zapełnione, natomiast w magazynach amunicyjnych można byłoby jeszcze umieścić zapasy o pojemności do 440,2 wagonu. Na ukończeniu była budowa działowni zdolnej pomieścić około 80 wagonów broni. Składnica była zdolna przygotować do wysyłki w ciągu 18 godzin dwa transporty amunicyjne (po 55 wagonów 15-tonowych)[5].

Składnica była jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” zarządca składnicy był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 4 oraz kadr dwóch kompanii roboczych nr 403 i 462. Wszystkie trzy oddziały były mobilizowane w Regnach, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Kadra kompanii roboczej nr 403 była mobilizowana dla Składnicy Uzbrojenia nr 4 w Gałkówku[6].

Kadra składnicy

Kierownicy i zarządcy
Obsada personalna składnicy w marcu 1939[19]
  • zarządca składnicy – mjr uzbr. Tadeusz II Berezowski
  • kierownik działu administracyjnego i materiałowego – kpt. uzbr. Teodor Winiarczyk[uwaga 3]
  • zarządzający warsztatami i magazynami broni – por. uzbr. Stanisław Patrzykąt
  • zarządzający magazynami amunicji działowej i materiałów wybuchowych – chor. Teofil Jedlecki[uwaga 4]

Uwagi

  1. ↑ Mjr uzbr. Antoni Choynowski ur. 14 maja 1885 w m. Orłowa na Ukrainie, jako syn Adama Bonawentury. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 13. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[7]. W 1928 był w Zakładzie Amunicyjnym nr 3. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[8]. Był odznaczony Medalem Międzysojuszniczym[9].
  2. ↑ Mjr uzbr. Tadeusz II Berezowski (ur. 25 stycznia 1890) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1925[14]. W lipcu 1929 został przeniesiony z Warsztatów Amunicyji nr 1 do Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 1[15]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[16].
  3. ↑ Kpt. uzbr. Teodor Winiarczyk ur. 30 marca 1895 w Zawichoście, jako syn Wincentego[20]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[16].
  4. ↑ Chor. Teofil Jedlecki ur. 10 grudnia 1893 w Częstochowie, w rodzinie Władysława i Barbary z Frejów. Żołnierz Legionów Polskich[21]. 9 października 1933 odznaczony Krzyżem Niepodległości[22]. Już wtedy pełnił służbę w Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 4[23]. W latach 1940–1947 służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie[24]. Był starszym bratem Stanisława (1896–1915), również żołnierza Legionów Polskich[25], 16 marca 1933 pośmiertnie odznaczonego Krzyżem Niepodległości[26].

Przypisy

  1. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 47.
  2. ↑ Almanach 1923 ↓, s. 85, 86.
  3. 1 2 3 4 5 Jarno 2001 ↓, s. 189.
  4. ↑ Rezmer 2010 ↓, s. 142.
  5. ↑ Rezmer 2010 ↓, s. 143.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 572, 583.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 172.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 364, 911.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 502.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1348.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1230.
  12. ↑ Almanach 1923 ↓, s. 90, tu błędnie jako kpt. Włodzimierz Chojnowski.
  13. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 368, jako mjr Antoni Chojnowski.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 297.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 205.
  16. 1 2 Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-01-02].
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 433.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 852.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 887.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 304.
  21. ↑ Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-01-19].
  22. ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 283.
  24. ↑ Teofil Jedlecki. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.9295 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-02].
  25. ↑ Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-01-19].
  26. ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.